سپیده شکوهی تبریزی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحدهریس
رضا صبوری نوجه دهی - مدرس دانشگاه دانشجوی دکتری باستان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

طراحی و ساخت خانههایی با حداکثر آسایش یکی از اصولیترین اهداف معماران در تمام طول تاریخ معماری جهان بوده است. آنچه که امروزه تحت عنوان معماری و شهرسازی با رویکرد توسعه پایدار مطرح است در واقع تعمق بیشتر در این مبحث است و نمیتوان آنرا نوآوری مطلق دانست. چرا که اندک دقت و توجهی در معماری تاریخی ایران نشان میدهد که معماران دوران گذشته نیز به نوع دیگری همواره سعی داشتهاند تا با نهایت استفاده و بهرهوری از اقلیم و انرژی های طبیعی خورشید و بادهای محلی و منطقهای هزینههای سوخت و تولید انرژی را برای ساکنان کاهش داده و حداکثر آسایش را برای آنان تامین نمایند. نگارندگان نوشتار حاضر با توجه به محدودیت حجم متن نوشتار سعی نمودهاند بخش محدودی از طراحی و معماری دو نمونه از خانههای تاریخی تبریز را تشریح نمایند، در نمونههای ذکر شده معماران سازنده این بناها با درنظر گرفتن شرایط اقلیمی تبریز حداکثر استفاده بهینه را از شرایط موجود نمودهاند.این مقاله به روش کتابخانه ،میدانی،تحلیلی و آنالیزی انجام شده است

اقلیم تبریز ، خانه سرخه ای ، خانه بلورچیان