شاهین فرهاد - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری پردیس علوم و تحقیقات اردبیل
آذین مهشید - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری پردیس علوم و تحقیقات اردبیل

همه ی انسانها درارتباط بامحیط اطراف خودهستندوبه نحوی یاازمحیط تاثیرگرفته یابرآن تاثیر میگزارند،درنهایت این تاثیرات منجربه شکل گیری تعاملات بین فرد ومحیط طبیعی میشود.براین اساس این مقاله سعی براین داردکه به بررسی نقش جداره درپارک های شهری به عنوان عاملی اثرگزار برنحوه ی تعامل انسان ومحیط طبیعی پارک ونقش آن در جذب افراد و تشکیل تصویرذهنی استفاده کنندگان ازمحیط،بپردازد. به طورکلی پارک های شهری هنگامی جزفضاهای مطلوب و جاذب باتاثیرات مفید محسوب میشوند که مطابق باخواست و نیازهای افراد و درپی ارضای نیازهای آنهاودرنهایت باعث تعامل دوسویه ی مناسب وصحیح بین انسان و محیط طبیعی باشند،که تحقق این امرنیز درسایه ی دستیابی به الگوهای صحیح برای طراحی جداره هاوحصارپارک می باشدکه برای دستیابی به این الگوهاپایه ی تحقیق براساس مطالعات میدانی وپرسشنامه ای محقق ساخته می باشد وسپس بارویکردی تحلیلی وتوصیفی وکاربردی به بررسی موضوع پرداخته میشود که نتایج بدست آمده ازآن به درک اهمیت نقش جداره در تعامل بین انسان و محیط درفضای سبزشهری می پردازد وگویای این امراست که شکل گیری تعاملات بین انسان ومحیط طبیعی پارک بسیاروابسته به وجود یاعدم وجود جداره وشکل ظاهری آن وتاثیراتی که از لحاظ روانی برانسان دارد ،میباشد. بطوریکه هنگامی که جداره مشخصی برای پارک وجود نداردمیزان خوانایی و تشخیص پارک پایین بوده ومیزان تعاملات وکشش به سمت این فضاها کمتراست و بالعکس درجایی که جداره تعریف شده وجود داشته باشد ادراک انسان ازمحیط طبیعی پارک به میزان زیادی بالا رفته وتعاملات بیشتری بین انسان ومحیط به وجود می آید.

جداره ی پارک ، تعامل ، انسان ، محیط طبیعی