بازشناسی اصول منطقی درباغسازی ایرانی

در دهه ی اخیر با توجه به نیازهای جسمی و روحی انسان که در اثر توسعه و صنعتی سازی به وجود آمده هر روز ارتباط طبیعت با محیط مصنوع بیشتر قابل درک گردیده و این مورد تا آنجا پیش رفته که طبیعت در تمام جوامع به مثابه میراث فرهنگی قابل تامل شده و باغسازی ایرانی نیز به دلیل ترکیب هوشمندانه در خلق فضاهایی انسان محور توانسته سعی در ایجاد آرامش روانی و آسایش فیزیکی کاربرانش کند، و تا آنجا پیش رفته که سه رویکرد مفهومی، کارکردی و زیباشناختی را تحت تاثیر خویش قرار داده و این امر در اصل رمزی برای پایداری بنا گردیده است، در حالی که معمار مسلمان با ترویج جهان بینی اسلامی توانسته بهشتی را در این عالم طرح کند که با خصوصیات این دنیا مطابقت داشته باشد، اما تصویری از آخرت را تداعی کند، از این رو این تحقیق با هدف بازآفرینی چنین فضایی سعی بر بازشناسی اصول منطقی در باغسازی بر آمده و از آنجا که باغ ایرانی مزین به نظم و تناسب، برخوردار از حرمت و محرمیت، منزه از بیهودگی و افراط و تفریط، مساعد با قناعت و صرفه جویی و مجهز به پایداری بوده همواره مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت الگویی را متناسب با فرهنگ و نیاز جامعه مطابق با شرایط محیطی معرفی ساخته است

Keywords:

باغسازی ایرانی , فضای پایداری , الگوی فرهنگی , بازآفرینی , اصول باغسازی