شاهرخ عبداللهی - کارشناسی ارشد معماری فارغ التحصیل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحدمشکین شهر

اساسا هنگاهی که حیات شهری در محدوده ای از شهر به هر علت رو به رکود گذارد، زندگی انسان را در ابعاد مختلف تهدید خواهد کرد. فرسودگی کالبدی و فرسودگی اجتماعی و اقتصادی بافت، در یک رابطه متقابل، باعث تشدید اثرات یکدیگر شده و رکود حیات شهری و تنزل شدید کیفیت زیست را موجب میشوند. با توجه به اینکه بخش اعظمی از هویت جامعه در بافتهای فرسوده متمرکز هستند و این بافت بیش از آنکه نشانگر هویت باشد نمایانگر آشفتگیهای اجتماعی و فرهنگی است به عنوان یکی از چالش های مهم مدیریت شهری شناخته شده و ارائه راه حل و اقدام به موقع از الزامات مدیریت شهری محسوب می شود.با توجه هزینه های سنگین خسارتهای ناشی از حوادث و بحران های انسانی و اجتماعی بافتهای فرسوده، بهترین راهکار- بهسازی- بافت های فرسوده با رویکرد فرهنگی و اجتماعی می باشد. بهسازی بافتهای فرسوده با توجه به زلزله خیزی کشوروعدم وجود امکانات خدماتی، رفاهی، در درون بافتهای فرسوده در محلات مذکور، بسیار ضروری به نظر می رسد. لذا این نوشته ضمن پرداختن به ابعاد فرسودگی بافتهای شهری و مفاهیم هویت و بحران و شهر درصدد است، راهکارها ی موثرتر و کاربردی تر جهت بهسازی بافتهای فرسوده ارائه نماید، تا از این رهگذر بتوان در راستای کاهش بحران های اجتماعی،اقتصادی، فرهنگی و نهایتا بحرانهای شهری ناشی از این امر گام های اساسی برداشت.

بافت فرسوده ، بهسازی ، اجتماع ، فرهنگ ، هویت