دلبستگی به مکان و نقش آن درهویت بخشی به بافت های تاریخی

بافت های قدیمی و بناهای تاریخی با ارزش موجود درآن تبلورفرهنگ یک جامعه و نیزیک یادمان ملی اند که امروزه برخی ازآنها بدلیل فقدان حیات شهری و نیزکمرنگ شدن هویت روبه ویرانی نهاده اند حال پرسش اصلی پژوهش آن است که ایا میتوان شاخصهایی را درجهت هویت بخشی به بافت های تاریخی تعریف کرد؟ ازاین رو دراین پژوهش دلبستگی به ماکن به عنوان یکی ازمهمترین ابعادرابطه انسان و مکان که امروزه موردتوجه معماران و طراحان شهری قرارگرفته است به عنوان عاملی موثردرارتقا هویت بافت های تاریخی مطرح شده است دراین میان توجه به عوامل موثردرایجاددلبستگی افراد به بافت های تاریخی میتواند نقش مهمی را درارتقای کیفیت محیط و نیز هویت بخشی به مکان ایفا کند و بدین ترتیب به نوعی با ازدست رفتن هویت دربافت های تاریخی مقابله نماید دراین راستا مقاله حاضر سعی دارد با استفاده ازروش توصیفی تحلیلی و با بررسی متون و مستندات مربوط به تحقیقات بارز دراین زمینه ابتدا تعاریف دلبستگی به مکان را مطرح نموده و درادامه با بررسی علل و عوامل موثردرایجاددلبستگ یبه مکان نقش آن را درهویت بخشی ونیزارتقای کیفیت بافتهای تاریخی بررسی نماید نتایج پژه شنشان میدهد که علل و عوامل مخلتفی نظیر عوامل کالبدی اجتماعی عملکرید فرهنگی و مذهبی و عواملمتعددی دیگر درایجاددلبستگی به مکان موثر است که درنهایت میتواند موجب هویت بخشی بافت های تاریخی شود

Keywords:

دلبستگی به مکان , هویت مکان , بافت های تاریخی , کیفیت محیطی