الهام میرعلوی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه زنجان
محمدصادق فلاحت - عضوهیئت علمی گروه معماری دانشکده فنی دانشگاه زنجان

آنچه دربافت کهن بهعنوان فقدان هویت و منزلت درک میشود ازسالخوردگی ناعادلانه ی معناوهویت دربافت است که بابی توجهی به تاثیرزمان درآن و عدم تلاش برای به حال امدن گذشته دربافت حاصل شده است دراین شرایط است که درک معنایی و تاویل نشانه ها دربافت کهن لزوم پیدا میکند درمرمت بافت کهن باید بتوان مفاهیم و معنای حفظ شده درلایه های زیرین متن رادرپاسخگویی به زمان دربافت به حال اورد و آنها را به گونه ای بازافرینی کرد که با انگارهای مکانی و زمانی که بابافت ارایه میدهند معنا ومکان را درلایه های تاریخی بافت به گونه ای نوبازافرینند این نگاه تاویل گرا به متن بافت طرح مفهوم بازافرینی معنایی راباخود به همراه دارد چه درغیر این صورت بافت مرمت شده مکانی خالی و بی محتوا خواهدشدوبحران نبود معنی درآن ظاهر میشود دراین پژوهش سعی شده است بارویکردی تفسیرگرابه موضوع مورد مطالعه و درگستره ی تحقیق کیفی به بررسی چگونگی تاثیرات و اهمیت مطرح شدن این دیدگاه درمرمت شهری پرداخته شود

بازآفرینی معنایی ، مرمت شهری ، درک فضایی شهر ، خاطره شهری