بررسی مدیریت دعاوی خسارت تاخیر در قراردادهای فیدیک و قراردادهای عمومی پیمان

در هر قراردادی ، پیمانکار می بایست تعهدات خود را در مدت معینی به پایان برساند و تاخیر در انجام فعالیتها ادعای کارفرما را برای جبران خسارات به وجود آمده به همراه خواهد داشت.تاخیر در واقع اختلاف بین زمان پیش بینی شده برای تکمیل پروژه و زمان واقعی تکمیل آن است که برابر با مجموع تأخیرات فعالیتهای موجود بر مسیرهای بحرانی خواهد بود. در شرایط عمومی پیمان ایران ، اجرای موضوع پیمان درمدت معین ازاهمیت خاصی برخوردار است ، اما ماده های مربوط به تمدید زمان دارای ابهامات و کاستی هایی می باشد که ایز کاستی ها و ابهامات تاثیر منفی قابل توجهی در روند انجام موفق پروژه هاخواهند داشت ازجمله این تاثیرات منفی طرح ادعاهای بسیار زیاد از جانب پیمانکاران می باشد که خود باعث افزایش هزینه و زمان پروژه می باشد. اگرچه به باور صاحبنظران، در هیچ قراردادی نمی توان احتمال بروز دعاوی را از سوی طرفین از میان برد اما میتوان با شناسایی بهنگام ریسک های قرارداد و نقاط مستعد بروز دعوی، تاحدزیادی ازرخداد آن جلوگیری کرده و در صورت بروز نیز مسئول آن را شناسایی نمود

Keywords:

قرارداد فیدیک , قرادادهای عمومی پیمان , خسارت تاخیر , مدت پیمان