توانایی آفتابگردان درگیاه پالایی عناصرسرب، مس، روی وکادمیم

گیاه پالایی یک تکنولوژی نسبتا جدید، مقرون به صرفه، کارا و دوستدار محیط زیست می باشد که می تواند نسبت به روش های معمول پاکسازی مثل حفاری و دفن مجدد، 1000 برابر ارزان تر باشد. هدف این تکنیک استفاده از گیاهان تجمع دهنده فلزات برای حذف، انتقال یا تثبیت این آلاینده ها از خاک، رسوبات و آب است. روش های فیزیکی و شیمیایی برای پاکسازی و احیا خاک های آلوده به فلزات سنگین محدودیت های جدی مثل هزینه بالا، تغییرات برگشت ناپذیر در خصوصیات خاک، تخریب میکروفلور طبیعی خاک و ایجاد مشکلات آلودگی ثانویه دارند. گیاهان به مجموعه ای از مکانیزم های دفاعی متوسل می شوند که جذب و انباشتگی و جابجایی این عناصر خطرناک را کنترل می کنند و مسمومیت ناشی از آن ها را به وسیله خارج کردن اشکال یونی آزاد از سیتوپلاسم، رفع می کنند. همچنین با گسترش ریشه های خود و جذب آب و مواد معدنی از خاک و آب های زیر زمینی آلوده در حذف ترکیبات شیمیایی مضر موثر هستند. فرآیند انتخاب گیاه برای گیاه پالایی، فرآیندی بسیار سخت و مهم است. آفتابگردان گیاهی مناسب برای گیاه پالایی به شمار می آید. آفتابگردان زراعی با داشتن خصوصیاتی نظیر رشد سریع، کمک به تثبیت خاک و بهره برداری اقتصادی از دانه های آن، به عنوان گیاهی بیش اندوز در گیاه پالایی استفاده می شود. بر اساس تحقیقات انجام شده، این گیاه توانایی زدودن فلزات سنگین مختلف از خاک را دارد و در محیط های متفاوت و در مورد عناصر مختلف استراتژی های گوناگونی را بکار می گیرد. در اینجا توانایی آفتابگردان در گیاه پالایی چهار فلز سنگین سرب، مس، روی و کادمیم مورد بررسی قرار می گیرد

Keywords:

فلزات سنگین , گیاهان بیش اندوز , گیاه پالایی , آفتابگردان