بررسی روند بیابانی شدن زیست بوم شهراراک

بیابانزایی بعد از دو چالش تغییر اقلیم و کمبود آب شیرین به عنوان سومین چالش مهم جهانی در قرن 21 محسوب میگردد. بیابانزایی مشتمل بر فرآیندهایی است که هم زائیده عوامل طبیعی بوده و هم به عملکرد نادرست انسان بر میگردد، بدین ترتیب روند بیابانزایی در حال گسترش میباشد که این پدیده متاثر از عوامل زیادی منجمله افت آب زیرزمینی می - باشد، این بحران در نواحی زیادی از کشور ما دیده میشود و عرصههای بسیاری از منابع طبیعی و کشاورزی در اثر استفاده بیرویه و عدم مدیریت صحیح آبهای زیرزمینی تبدیل به بیابان گردیدهاند.در این تحقیق، به منظور بررسی بیابان زایی در بخشی از دشت اراک وضعیت محلی، اقلیم، آب زیرزمینی، مدنظر قرار گرفت. افزایش دما و به دنبال آن ظرفیت رطوبتی جو، شرایط را برای تبخیر فراهم نموده است. روند مونوتونیک در تغییرات بارندگی در هیچ یک از ایستگاه ها معنا دار نمی باشد. به طور کلی تغییرات بارش در طول دوره آماری 40 سال در حال کاهش یا افزایش چشمگیری نبوده است. آزمون من کندال بیانگر این است که تغییرات روند سطح ایستابی در اکثر ایستگاهها معنا دار و صعودی می باشد به عبارت دیگر تراز سطح ایستابی طی 10 سال دوره آماری به صورت معنادار درحال کاهش بوده است. همچنین نتایج نشان داد که تغییرات عناصر مورد بررسی به نفع شرایط بیابانی به طور مستقیم و یا فراهم نمودن زمینه تشدید این شرایط به علت فعالیتهای انسانی از طریق فشار بر منابع آب و پوشش گیاهی است

Keywords:

آب زیرزمینی , بیابان زایی , دشت اراک