طهورا دهشور - دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
افشین دانه کار - عضو هیئت علمی دانشگاه/استادیار ، دانشگاه تهران
علی اصغر آل شیخ - عضو هیئت علمی دانشگاه/دانشیار ، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
رضا احمدیان - عضو هیئت علمی دانشگاه/استادیار ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان

ناحیه ساحلی، محل پیوند آب و خشکی و فصل مشترک دو اکوسیستم با اختصاصات مجزا از یکدیگر است. توسعه اقتصادی، رشد سریع جمعیت،مهاجرت از بخش های درونی سرزمین به نواحی ساحلی و بهره کشی از منابع ساحلی، فشار فزاینده ای را بر مناطق ساحلی وارد می کند. امروزهعلائمی از آشفتگی در بسیاری از نواحی ساحلی جهان و ایران به چشم می خورد، به گونه ای که این نواحی در آستانه رسیدن به مرحله افتتولید و اختلال در عملکردهای اکولوژیکشان هستند. از این رو قانون مند ساختن رابطه انسان با ناحیه ساحلی با هدف بهره برداری پایدار از خدمات آن ضرورت دارد[ 1].خطه ساحلی خزر به علت شرایط جلگه ای و پرتولید بودن و به دلیل وجود زمین های کشاورزی فراوان، با تقاضای زیاد ی برای سکونتگاه های شهری همراه است. این منطقه آسیب پذیر می باشد و تقاضای بالا در این منطقه منجر به رقابت، تضاد و آشفتگیمی شود. یکی از راهکارهای جلوگیری از تخریب، ارزیابی شایستگی زمین برای استقرار کاربری ها است. در خطه ساحلی شمال کشور، شبکهسکونتگاهی انسانی یکی از پرتراکم ترین جمعیت های انسانی را در واحد سطح در خود جای داده است. انتخاب معیارهای مناسب مکان یابی بهینه برای انواع فعالیت ها در پهنه های سرزمین به منظور ساماندهی به ساختار فضای جغرافیایی اینامکان را فراهم می کند که مقایسه و انتخاب صحیحی بین گزینه های مکان یابی صورت گیرد. در نهایت می توان سنجید که از انواع مختلف.[ زمین ها در یک پهنه جغرافیایی، کدامیک برای استقرار کاربری شهری(شهرسازی) پایدارتر است[ 2 بدیهی است که توسعه شهرهای جدید در این حوزه، بدون امکان سنجی زست محیطی و مکان یابی بر اساس معیارهایی که پایداری فعالیت را تضمین کند، در چارچوب مدیریت پایدار سواحل نخواهد بود.

شهر ساحلی، معیار، مکان یابی، خطه خزر