رامین رادفر - دانشجوی دکترای صنایع غذایی و پژوهشگرگروه پژوهشی صنایع تبدیلی موسسه پژوهشهای برنامه ریزی واقتصاد کشاورزی
مجتبی پالوج - مدیر گروه پژوهشی توسعه روستایی موسسه پژوهشهای برنامه ریزی واقتصاد کشاورزی

کشت و صنعت در پارادایم جدید بین المللی بدلیل نقش ان در افزایش درآمد و توزیع آن و کاهش فقر دارای یک موقعیت استراتژیک شده است.کشت و صنعتها معمولا بوسیله فرآوری مواد خام کشاورزی (غذایی و غیر غذایی) و تبدیل آنها به فرآورده های قابل فروش در بازار ارزش افزوده بیشتری را ایجاد می کنند. در ایران نیز این تجربه از سالهای دور به اجرادرآمده است ولی بدلیل مشکلات اقتصادی و اجتماعی، بسیاری از این مجموعه ها بعد از تشکیل ورشکسته شده و منحل شده اند. لذا لازم است که برنامه ریزان وسیاستگذاران کشور با بهره گیری از تجارب دیگر کشورها فضای کسب و کار را بمنظور رقابت پذیر شدن این کشت و صنعتها چه در داخل و چه در سطح بین المللی فراهم آورند. هدف از انجام این مطالعه بررسی بررسی نحوه حمایت های دولتی برای ایجاد کشت و صنعتهای رقابت پذیر در سطح بین المللی با توجه به توصیههای سازمانهای بین المللی (نظیر فائو و یونیدو) و نیز تجربه کشور هندوستان می باشد.

کشت و صنعت، ایران، رقابت پذیری، سیاست گذاری