رضا شریفیان عطار - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی زیست محیطی دانشگاه پیام نور مشهد
سید علی مظهری - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور
مرجان بخشی مزده - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی زیست محیطی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
حیدر حق دوست فاروجی - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی زیست محیطی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

امروزه دولتها، صنایع و افکار عمومی، خطرات بالقوه ترکیبات پیچیده شیمیایی از قبیل کل هیدروکربنهای نفتی (TPH) ، پلی کلرو بی فنیلها(PCBs)، هیدروکربن های آروماتیک پلی سیکلیک (PAHs)، فلزاتت سنگین و آفت کش ها را برای سلامت انسان و محیط زیست تشخیص داده اند. در این مطالعه، دو روش پیلهای زیستی و کشت زمین برای پاکسازی خاکهای آلوده، مورد بررسی و مقایسه قرار میگیرد. برای هر روش پاکسازی، فرایند، قابلیت اجرا، مزایا، محدودیت ها و مشکلات و عوامل جایگاه خاص، به طور جداگانه ارزیابی شده و مورد بحث قرار می گیرد. کشت زمین نیز به عنوان یک تکنولوژی متداول، برای تیمار TPH کارآمد و نسبتاً کم هزینه می باشد. این روش نسبتت به سایر روشهای پاکسازی، هزینه های سرمایه گذاری، اجرا و نگهداری مراحل عملیاتی کمتری دارد. این روش برای ترکیبات سنگین نفتی، و غلظت اجزای بیش ازppm 50000 موثر نیست و در مقایسه با روش کشت زمین، نیاز به زمین بزرگترین دارد. زمان پاکسازی در روش پیلهای زیستی معمولا کوتاه است و در شرایط بهینه بین 6 ماه تا دو سال طول می کشد.

کشت زمین، پیلهای زیستی، پاکسازی خاکهای آلوده، آلودگی