افسانه تنگو - کارشناسی ارشد اکولوژی و جنگلشناسی، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیا بهبهان
احسان صیاد - استادیار گروه منابع طبیعی دانشگاه رازی
علی مهدوی - استادیار و عضو هیات علمی گروه جنگل و مرتع دانشگاه ایلام

یکی از راهکارهای افزایش بازده آبیاری و استفاده بهینه از بارندگی در مناطق خشک و نیمه خشک استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب است. پلیمرهای سوپرجاذب میتوانند آب حاصل از آبیاری و بارندگی را جذب کرده و از فرونشت عمقی آن جلوگیری کنند و کارآیی مصرف آب را افزایش دهند. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف پلیمر سوپرجاذب آکوازورب بر برخی مشخصه های مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی نهال آکاسیا ویکتوریا تحت تنش خشکی آزمایشی به صورت طرح آماری اسپلیت پلات بر پایه طرح کاملأ تصادفی انجام شد.تیمارهای به کار رفته شامل 4 سطح تنش خشکی (15،30،60 و 100 درصد ظرفیت زراعی) به عنوان تیمار اصلی و 4 سطح پلیمر سوپرجاذب (صفر،2/. ،4/.و 6/.درصد وزنی خاک) به عنوان تیمار فرعی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کاربرد سوپرجاذب موجب افزایش تعداد ، وزن و سطح برگ و طول ریشه گردید، بالعکس نتایج حاصل از افزایش کم آبی موجب کاهش صفات فوق و افزایش میزان کلروفیل همراه با کاهش مصرف آب گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پلیمر های سوپرجاذب میتوانند مقادیر زیادی آب ذخیره و جذب کنند و از این طریق سبب کاهش آثار سوء کم آبی بر گیاهان شوند.

سوپرجاذب، تنش خشکی، کلروفیل، رشد