مکان یابی فضای سبز شهری با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی(مطالعه موردی: منطقه یک شهرداری بندرعباس)

پارکها و فضاهای سبز شهری از اهمیت استراتژیکی زیادی برای بهبود شرایط زیستی جوامع شهری امروزی برخوردارند. شهر بندرعباس از جمله شهرهایی است که از توزیع مناسب فضای سبز برخوردار نیست و برخی از محلات آن فاقد فضای سبز یا پارک می باشند. در صورتیکه برخی دیگر از محلات از فضای سبز بیشتری برخوردارند. هدف این پژوهش توزیع بهینه ی فضای سبز در هر یک از محلات می باشد. برای مکان یابی بهینه ی فضای سبز، ارزش زمین های منطقه برای ایجاد فضای سبز ، مورد ارزشیابی قرار گرفته است. بدین منظور، از معیارهای نزدیکی به مراکز مسکونی، دسترسی به شبکه ارتباطی و دوری از فضاهای سبز موجود ،تراکم بالا ی جمعیتی و خانوار در سطح بلوک های آماری استفاده شده است. به منظور تعیین مکان بهینه برای ایجاد فضای سبز ابتدا داده های مکانی گرد آوری شده اند. سپس پایگاه اطلاعاتی GIS تشکیل شده و نقشه های تهیه شده برای هر یک از معیارها، به یک لایه اطلاعاتی در محیط GIS تبدیل شد. با روی هم گذاری این لایه ها طبقه بندی مکان های موجود، به صورت خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف و نامناسب انجام گرفته است. در این طبقه بندی، زمین هایی که درجه ی تناسب آنها خیلی خوب و خوب بوده اند را برای ایجاد فضای سبز انتخاب شده اند. این مکان ها در فاصله ی مناسبی از فضای سبز موجود و در زمین های بایر که مالکیت دولتی دارند قرار گرفته اند.

Keywords:

مکان یابی , فضای سبز شهری , سامانه اطلاعات جغرافیایی , تحلیل سلسله مراتبی , بندرعباس