افشین مایلی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مکانیزاسیون کشاورزی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
بابک بهشتی - استادیار گروه مکانیک ماشین های کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
حسین باخدا - استادیار گروه مکانیزاسیون کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
توحید نجفی میرک - دانشیار بخش تحقیقات غلات، موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر،کرج

روش رایج کشور برای تولید مینی تیوبر سیب زمینی، کشت در بستر جامد است که دارای معایب متعددی از جمله کاهش راندمان تولید و افزایش آلودگی را می باشد. کشت به روش ائروپونیک از روش های نوین و جزو گروه های کشت بدون خاک محسوب می شود که در تولید مینی تیوبر سیب زمینی نیز کاربرد زیادی دارد. با توجه به وجود همبستگی مثبت بین وضعیت رویشی و راندمان تولید مینی تیوبر سیب زمینی، ارزیابی و بهینه سازی شرایط ارتقای صفات رویشی می تواند راندمان تولید را به طور معنی داری افزایش دهد. این تحقیق با هدف مقایسه دو سیستم کشت ائروپونیک و کشت در بستر جامد در صفات رویشی سیب زمینی رقم اگریا در مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج در سال های 92-1391 انجام شد. مقایسات با استفاده از آزمون t انجام گردید. برای ارزیابی وضعیت رویشی گیاهان صفات ارتفاع ساقه، قطر ساقه،طول میانگره، درصد ماده خشک ساقه، طول ریشه، طول استولون، قطر استولون، تعداد استولون و درصد ماده خشک ریشه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که به جز دو صفت درصد ماده خشک ریشه و ساقه، بقیه صفات دارای اختلاف معنی داری (P≥%1) با یکدیگر بودند. بر اساس نتایج به دست آمده سیستم ائروپونیک تاثیر معنی داری بر افزایش رشد رویشی گیاهان داشت، به طوری که ارتفاع ساقه در سیستم ائروپونیک با میانگین 240/18 سانتی متر و طول ریشه 79/58 سانتی متر بیش از دو برابر ارتفاع ساقه و طول ریشه در بستر جامد بود. در صفات مربوط به استولون نیز که همبستگی بالایی با راندمان تولید مینی تیوبر دارد، سیستم ائروپونیک با تعداد استولون 21/25 عدد و طول استولون 14/14 سانتی متر بسیار برتر از کشت در بستر جامد بود.

ائروپونیک، بستر جامد ، سیب زمینی، سیستم کشت، صفات رویشی