مینا مومن زاده - هیئت علمی گروه زیست شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم،جهرم
فرنگیس قاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم جانوری،گروه زیست شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم،جهرم
گلشید احمدی - باشگاه پژوهشگران جوان،دانشگاه آزاد اسلامی واحد آبادان،آبادان

بلوط (Quercus castanifolia) از جمله گیاهانی است که علاوه بر ارزش غذایی، در طب گیاهی کاربرد زیاد دارد. با توجه به عوارض جانبی بعضی از گیاهان دارویی، اثر عصاره آبی- الکلی جفت بلوط بر بافت کبد در موش های صحرایی بررسی گردید. 50 سر موش صحرایی (ویستار) با وزن تقریبی g15±200 تهیه شد. پس از تعیین دوز کشنده و تهیه عصاره آبی- الکلی جفت دوزهای mg/kg/w.bt (30، 60 و 120) عصاره انتخاب و روزانه به موشهای تیمار به صورت درون صفاتی تزریق شد. موش ها در 5 گروه کنترل (بدون تیمار)، شاهد (دریافت کننده خلال جفت) و 3 گروه تیمار تقسیم شدند. پس از 21روز از موشها خونگیری و سرم آن آنالیز بیوشیمیایی شد. سپس کبد موش ها جدا و پس از تثبیت کردن با فرمالین 10%، پاساژ بافتی داده و مقاطع 5 میکرونی تهیه و مورد مطالعه هیستولوژیکی قرار گرفت. داده های حاصل با نرم افزار SPPS (17) و آزمون ANONA تحلیل و گروهها با آزمون دانکن مقایسه شدند. بنا به نتایج حاصل، سطح سرمی آنزیم آلانین امینوترانسفراز و آسپارتات امینوترانسفراز در گروه های تیمار در مقایسه با گروه کنترل و شاهد افزایش معنی داری (0.01>P) مشاهده گردید. همچنین بافت کبد در گروه های تیمار تغییراتی از ارتشاح لنفوسیتی و تخریب پارانشیمی تا نکروز هپاتوسیت نشان داد. نتایج بدست آمده نشان داد که عصاره هیدروالکلی جفت بلوط بر عملکرد کبد اثر تخریبی داشته و به نظر می رسد اثر آن وابسته به دوز باشد لذا پیشنهاد می شود که هنگام مصرف میوه بلوط، جفت آن جدا شود.

آنزیم های کبدی،جفت بلوط،عصاره هیدروالکلی