مدیریت و انتقال دانش در سازمانها

دانش در یک سازمان عبارت است از واقعیت یا موقعیت دانستن چیزی به هرماه آگاهی و فهم که از طریق تجربه، مطالعه اکتشاف و ارتباط ذهنی بدست آمده و به شکل های مختلف ثبت شده باشد، و هدف مدیریت دانش، شناسایی، کسب، سازماندهی و ذخیره سازی و انتقال دانش مناسب به منظور بهبودو تغییر ادراکات و عملکرد کارکنان سطوح مختلف سازمان در زمان مناسب می باشد که از این طریق می توان ضمن پشتیبانی و کمک به سازمان در حل مسئله، یادگیری پویا، و تصمیم گیری مناسب از خروج دارایی های فکری و ذهنی از سازمان به هنگام ترک عاملان دانش جلوگیری کرد. با توجه به این نکته که همه محتوای ذهنی به راحتی قابل شناسایی ، ذخیره سازی و انتقال نیستند و هرچه از دانش تصریحی به طرف دانش ضمنی – مفهومی (تلویحی) حرکت می کنیم به همان اندازه مدیریت آنها برای به اشتراک گذاری مشکل تر می شود. دو دیدگاه در مدیریت دانش وجود دارد: دیدگاه اول اطلاعات و دانش را یک شی یا چیزی می داند که می تواند کسب و ذخیره شده یا انتقال یابد (دانش تلویحی) دیدگاه دوم را یک فرایند در نظر می گیرد که برای هر یک از افراد منحصر به فرد است (دانش تلویحی) که چگونگی عمل سازمانها د رمدیریت و انتقال دانش به دلایلی چون فرهنگ سازمانی، ساختارها، خوزه های فعالیت و .... از سازمانی به سازمان دیگرمتفاوت است اما اصولی وجود دارد که در هر سازمانی باید مورد توجه قرار گیرد. مدیریت دانش از عناصر مختلفی چون تولید دانش، کسب دانش ، ذخیره سازی دانش و انتقال و به اشتراک گذاری دانش تشکیل یافته است که انتقال دانش بخش مهمی از تصویر بزگ مدیریت دانش است بنابراین وقتی که بحث انتقال دانش مطرح است تصور بر این است که دانش مورد نظر قبلا تولید و کسب شده است و آماده انتقال به دیگران یا به پایگاه های خاص خود جهت بهره برداری توسط افراد در آینده است که این انتقال دانش به شیوه های مختلف می توان اتفاق بیافتد از جمله فرستاندن یا قرار دادن اطلاعات و دانش در محلی با استفاده از شیکه های الکترونیکی برای مصرف کنندگان احتمالی و بالقوه ، به اشتراک گذای دانش با افراد نیازمند احتمالی به صورت غیر الکترونیکی انتقال دانش به صورت رو در رو. در هر صورت می توان گفت انتقال دانش عبارت است از حرکت، توزیع و پخش دانش بین افراد و پایگاه های دانش مکانیزه و غیره مکانیزه به صورت دو سویه، که دو نوع راهبرد برای آن قابل تصور است، راهبرد انتقال فرد به اسناد و راهبرد فرد به فرد. که این دو راهبرد در مدلی تحت عنوان مدل عمومی انتقال دانش ترسیم است که مبین اشکال مختلف جریان و انتقال دانش در سازمان است. نقضش متخصصین و دست اندرکاران آموزش و توسعه منابع انسانی در فرایند مدیریت و انتقال دانش بسیار حیاتی است. این نقشه ها میتواند از طریق انجام فعالیتهای مختلف ایفا شود. در واقع مدیریت آموزش و توسعه منابع انسانی می تواند با توسل به سیستم مدیریت دانش در کنار دیگر منابعتامین نیازهای آموزشی، کمبودهای اطلاعاتی و دانشی را به موقع برطرف نماید و منجر به رشد افقی افراد در مشاغل گردد.