تأثیر محلول پاشی روی،آهن و بور بر عملکرد و اجزای عملکرد سه رقم گندم دیم(کوهدشت،کریم و زاگرس)در منطقه کوهدشت

به منظور بررسی اثر محلول پاشی کودهای ریز مغذی روی، آهن و بور بر عملکرد و اجزاء عملکرد سه رقم گندم در شرایط دیم، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1391 در منطقه کوهدشت انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل محلول پاشی عناصر ریزمغذی در چهارسطح (K1 تیمار محلول پاشی روی، K2 تیمار محلول پاشی آهن، K3 تیمار محلول پاشی بور، K4 تیمار شاهد) به عنوان فاکتور اصلی و تیمارهای رقم در سه سطح (G1 رقم کوهدشت، G2 رقم کریم، G3 رقم زاگرس) به عنوان فاکتور فرعی درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد که محلول پاشی کودهای ریز مغذی اثر معنی داری از لحاظ آماری روی عملکرد داشتند. به طوریکه با استفاده از تیمار کودی محلول پاشی روی عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در ارقام مورد آزمایش افزایش یافت. همچنین در صفت وزن هزار دانه این تیمار کودی از لحاظ آماری بعد از محلول پاشی آهن در سطح پایین تری از تأثیرگذاری قرار داشت. باتوجه به نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگین عملکرد دانه مشاهده شد که تیمار محلول پاشی روی با میانگین 3/795 تن در هکتار از اثر بخشی بیشتری نسبت به سایر تیمارهای محلول پاشی بر عملکرد دانه برخوردار بود. در نتایج این بررسی نیز مشاهده شد که تیمار شاهد در اکثر صفات مورد آزمایش در پایین ترین سطح آماری قرار داشت. در میان ارقام مورد آزمایش رقم کوهدشت از نظر صفات تعداد دانه در سنبله، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و عملکرد دانه (4/264 تن در هکتار) در گروه آماری بالاتری نسبت به دو رقم کریم و زاگرس قرار گرفت.

Keywords:

گندم , محلول پاشی , کودهای ریز مغزی , عملکرد و اجزای عملکرد