اثر برخی از شیوه های آماده سازی بسترکاشت بر زنده مانی تاغ و آتریپلکس

اجرای صحیح ضوابط اصلاح و احیاء مراتع با توجه به شرایط اکولوژیکی هر منطقه نه تنها باعث بهبود پوشش گیاهی در سطح مراتع می گردد، بلکه موجب می شود سطح خاک از خطرات فرسایش آبی و بادی حفظ گردد. لذا انتخاب بهترین روش اصلاح و احیاء مرتع و انتخاب گیاه مناسب یکی از مهمترین عوامل موثر برموفقیت طرح های اصلاحی و احیائی می باشد. در این راستا پژوهشی در محل دو طرح اصلاح و احیاء شمال شهرستان گناباد و جنوب شهرستان مه ولات انجام پذیرفت. در هر منطقه دو نهال تاغ و آتریپلکس با دوروش مختلف کشت در بستر کنتور فارو و چاله پرشده از ماسه شده مورد بررسی قرار گرفت. در هر طرح چهار پروفیل خاک به روش تصادفی انتخاب و حفر گردید و از دو افق 20-0 و 40-20 نمونه برداری صورت گرفت. جهت بررسی زنده مانی گیاهان از آنجا که آتریپلکس و تاغ به صورت ردیف های مجزا کشت شده بودند در هرطرح چهار ردیف تاغ و چهار ردیف آتریپلکس انتخاب و چاله های دارا و فاقد نهال شمارش گردید سپس داده های حاصله از طریق آزمون t test مقایسه گردید. نتایج در دو منطقه مورد بررسی نشان می دهد ایجاد چاله، رها سازی و پرشدن آن از ماسه نسبت خاک ورزی توسط کنتورفارو باعث افزایش زنده مانی تاغ می گردد ولی در زنده مانی آتریپلکس تاثیر معناداری ندارد. زنده مانی تاغ ارتباط مستقیمی با ریز دانه بودن بافت خاک دارد و شوری و درصد بالای آهک گرچه ممکن است باعث کاهش رشد گردد ولی بر زنده مانی آن تاثیری ندارد.

Keywords:

گناباد , مه ولات , آتریپلکس , سیاه تاغ , بستر کاشت