طیبه حاتم نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه روستایی،دانشگاه گیلان
محمدکریم معتمد - دانشیار گروه ترویج کشاورزی_دانشگاه گیلان

یکی ازرویکردهای توسعه روستایی برنامه ریزی پایین به بالا است. که براساس آن مشارکت مردم محلی ودخالت موثر آنان درفرایند برنامه ریزی محور محسب می شود.براساس قانون مقررگردیده است که روستاهای بالای 20خانوار باید دارای دهیار باشند وپیش بینی شد که تا پایان برنامه چهارم برای تمامی روستاهای بالای 20 خانوار دهیاری تاسیس گردد. این روستاها53/4 درصدازکل روستا های کشور95/3 درصد از کل جمعیت روستایی رادر برمی گیرد (مرکز آمارایران،سرشماری سال (1385. هدف اصلی ازنگارش این مقاله شنخت جایگاه دهیاری ها درروند مدیریت وتوسعه روستایی می باشد.روش تحقیق دراین مطالعه به لحاظ هدف کاربردی وازنظر روش توصیفی است.که برای گردآوری اطلاعات ازروش میدانی واسنادی کمک گرفته شده است وابزار گرداوری اطلاعات نیز پرسشنامه می باشداطلاعات به دست آمده بااستفاده ازفرمول کوکران تجزیه وتحلیل شده اند جامعه آماری شهرستان شیروان چرداول می باشد که دراین روستا ها دوپرسشنامه تکمیل گردید پرسشنامه اول مربوط به دهیار ان بوده وسوالاتی دررابطه باویژگی های فردی درآن تعریف شده است وپرسشنامه دوم مربوط به روستا ییان خواهدبود. نتایج حاصل از تحقیق، حاکی از آن است که دهیاران باهمکاری درتهیه واجرای طرح های هادی روستایی وجلب مشارکت مردمی درزمینه اجرای هرچه بهتر این طرح ها ،نقش بسزایی درتحولات مساکین روستا های مورد مطالعه در اثر پیاده شدن طرح های هادی روستایی داشته اند.وارتباط مثبتی بین عملکرد عمرانی وخدمتی دهیاری ها با خصوصیات فردی دهیاران ازجمله سطح تحصیلات وسابقه فعالیت و......آنها مشاهده شد.

ارزیابی،دهیاری،توسعه روستایی،شیروان چرداول