نگرشی بر مدیریت مناطق ساحلی در ایران براساس راهکارهای توسعه پایدار

باتوجه به حساسیت و شکنندگی سواحل در برابر فرسایش و آلودگی ها، اداره ساحل نیازمند یک سیستم مدیریتی کارامدو یکپارچه است،تا در سایه آن توسعه پایدار در این گونه نواحی امکان پذیر باشد.20 درصد از سطح جهان را سواحل تشکیل می دهند، در نواحی ساحلی دریا عدم هماهنگی برنامه ها و کارکرد بخش ها و نهادهای مختلف در اجرای برنامه توسعه ،بهره برداری غیر پایدار از منابع آبزی و دیگر فعالیت های ساحلی به آلوده شدن ساحل و دریا منجر شده و در عین حا تعادل فرایندهای اکوسیستمی را در ساحل دچار اختلال نموده است. مدیریت سواحل که در بر گیرنده افزایش سطح آب دریاها نیز می باشددر سالهای اخیر به منظور حفظ بوم زیستگاه ها است. مناطق ساحلی از پربارترین وپویاترین منابع اکولوژیکی وبستر فعالیت های عظیم اقتصادی واجتماعی درجهان به شمارمی روند .هدف از این تحقیق این است که تدوین راهبردها یتوسعه زیست محیطی درسواحل واجرای صحیح مدیریت،نیازمندآگاهی یافتن ازفرایندهای اکوسیستمی دریا وسواحل،شناخت محدودیت ها وتوانمندی های محیط طبیعی،چالش های مربوط به مدیریت درسواحل ونقش نهادهای مردمی ودولتی وهمچنین نقش سازندهی کارکرد های مدیریت ساحلی درحفظ سواحل است.

Keywords:

مدیریت و سازماندهی , سواحل , کارکرد ساحل , اراضی ساحلی , مدیریت یکپارچه سواحل