فهمیه نوروزی - کارشناسی ارشد مدیریت، برنامه ریزی و آموزش محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد

هر نوع صدایی که انسان تمایل به شنیدن آن نداشته باشد و به گونه‌ای نسبت به آن احساس آزردگی یا سبب ایجاد آیب و اختلاف اعصاب شنوایی شود را آلودگی صوتی می‌نامند. هیاهو و سروصدا جز لاینفک زندگی مدرن امروزی است. فشرده‌تر شدن فضاهای شهری و افزایش جمعیت و گسترش روزافزون صنعت، محیط زیست انسانی را مواحه با مسئله‌ای نموده که باعث از بین رفتن آرامش شده است. این مشکل تحت عنوان آلودگی صوتی مطرح گردید. حتی اگر از نگاهی غیر انسان محور به این آلودگی و لزوم مقابله با آن بنگریم آلودگی صوتی علاوه بر انسان‌ها بر حیوانات و گیاهان نیز اثرات مخرب برجای می‌گذارد. با این توصیف با افزایش این آلودگی و گسترش آثار مخرب روانی و جسمی آن دولت‌ها به دنبال ضابطه‌مند کردن از طریق وضع و اجرای نظامات و استانداردها برآمدند. در این راستا برای کنترل آلودگی صوتی یکسری قواعد، قوانین و مقررات و استانداردها از سوی قانون‌گذاران وضع گردید و هم‌چنین در ایران قوانین ملی در خصوص آلودگی صوتی وضع گردیده است. این مقاله جایگاه این قوانین و استانداردها را در حقوق داخلی و بین‌المللی مورد بررسی قرار داده است.

آلودگی صوتی، صوت، منابع مولد و قواعد حقوق داخلی و بین‌المللی