تأثیر تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام پائیزه گلرنگ

به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام پائیزه گلرنگ، آزمایشی در سال زراعی 86-85 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزد اسلامی واحد میبد بصورت طرح اسپلیت پلات در قالب بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. دور آبیاری به عنوان فاکتور اصلی در سه سطح به ترتیب 7 روز، 14 روز و 21 روز اعمال شد و فاکتور فرعی ارقام پائیزه گلرنگ شامل؛ IL,PI 111 Local,LRV در چهار سطح بود. مقدار اب آبیاری ثابت و به میزان 3000 لیتر در هکتار بود که با استفاده از کنتور این میزان اندازه‌گیری گردید. نتایج آزمایش نشان داد که رژیم های مختلف آبیاری معنی‌داری در سطح 1٪ روی عملکرد دانه گذاشته است هم‌چنین دور آبیاری هفت روز تأثیر معنی‌داری در سطح 5٪ بر روی وزن هزار دانه گذاشته ولی تیمارهای 14 روز و 21 روز ابیاری تأثیر معنی‌درای روی وزن هزار دانه اعمال ننموده است. اثر متقابل تیمار آبیاری و رقم نیز بر روی عملکرد دانه در سطح 5٪ معنی‌دار گردید هم‌چنین این اثر متقابل نشان داد که در بین ژنوتیپ‌ها، رقم محلی از نظر صفات مورد ارزیابی و میزان تحمل به خشکی بهترین راندمان راداشته است و در رژیمهای آبیاری 7 روز و 14 روز و 21 روز به ترتیب دارای عملکرد دانه 2193، 1738 و 1344کیلوگرم در هکتار بود. STI (شاخص تحمل به خشکی) مناسب‌ترین شاخص برای شناسایی ژنوتیپ‌های متحمل‌تر بود براساس این شاخص رقم محلی به عنوان متحمل‌ترین رقم و رقم PI بعنوان حساس‌ترین رقم معرفی گرید. نتیجه کلی این آزمایش نشان داد که با اعمال آبیاری با دور 7 روز ارقام محلی و LRV بیشترین عملکرد دانه رادارند و برای شرایط آب و هوایی این منطقه و مناطقه مشابه، مناسب‌تر می باشند.

Keywords:

تنش خشکی , ارقام پائیزه گلرنگ , عملکرد دانه , اجزای عملکرد , ‌تیمار آبیاری