محمد منتظری - مدرس دانشگاه و معاون پشتیبانی شرکت متروی تهران و مدیر دفتر هماهنگی UTTP در ایران

همرمان با شروع قرن بیست و یکم، دستیابی به موفقیت در بکارگیری روش‌های مختلف حمل و نقل در توسعه شهری مشکل‌تر می‌شود. این واقعیت ناشی از ظهور عصر جدیدی است که «تغییر» یکی از خصایص اصلی آن می‌باشد. موقعیت جدید منجر به بازنگری اساسی در اولویت‌های حمل و نقل، ساختار کیفیت و خدمت‌رسانی، دیدگاه‌های استراتژیک و مدل‌هایی از توسعه حمل و نقل است که تا به حال به کارگرفته شده‌اند. در این میان روش مؤثری که برای درک نیازهای مردم با رویکرد توسعه‌ای می‌توان مطرح نمود حمل ونقل ریلی درون شهری است . در ایران نیز توسعه مترو بهترین تابلوی خدمت‌رسانی به مردم در عرصه حمل و نقل درون شهری است و به عنوان یک نما توسعه و پیشرفت به حساب می‌آید و هر عملیاتی که برای احداث و بهره‌برداری آن انجام می‌شود یک شاخص در میزان توسعه است. علاوه بر آن اگر واقعاً به بحث ساخت و بهره‌برداری مترو نیز به عنوان یک فرآیند توجه کنیم، می‌توان آن را یک شاخص پیشرفت در توسعه کشور تلقی کرد. از دید صاحب نظران کاملاً پذیرفته است که حرکت مؤثر و سازنده در مسیر توسعه مترو می‌تواند تصویر روشینی در رسیدن به اهداف سند چشم‌انداز فراهم نماید. توجه به این نکته ضرور است که نحوه تأمین مالی و تهیه بودجه اجرایی لازم برای انجام پروژه‌های زیربنایی و بهره‌بردرای از محصولات و خدمات حاصل از آن‌ها در حال‌حاضر به عنوان یکی از مهمترین چالش‌های پیش روی کشورهای در حال توسعه مطرح می‌باشد. با توجه به وضعیت خاص ساختار سیاست‌گذاری کشورهای در حال توسعه امکان تأمین سرمایه مورد نیاز برای اجرای پروژه‌های بزرگ به راحتی فراهم نمی‌شود،لذا انتخاب روش تأمین مالی مناسب در مورد پروژه‌ها مسئله مهمی است، چرا که اندیشیدن راهکاری برای تأمین منابع مالی پروژه از مراحل اولیه برای اطمینا از به انجام رسیدن پروژه است.

مجتمع‌های ایستگاهی، حمل و نقل ریلی درون‌شهری، تأمی مالی، مترو