تحلیل و ارزیابی اثربخشی جایگزینی تقاطعات چراغ‌دار با دوربرگردان‌ها

استفاده از دوربرگردان‌ها به عنوان یکی از روش‌های مدیریت دسترسی و تسهیل روانی حرکت به‌طور وسیعی در شهر تهران گسترش یافت که در آن تقاطعات چراغ‌دار به دورگردان تبدیل شوند. در این تحقیق از روش‌های آماری قدرتمند جهت تحلیل ایمنی استفاده شده و طی آن دو تقاطع چراغ‌دار در تهران که به دوربرگردان تبدیل شده‌اند جهت ارزیابی ایمنی مطالعه شده‌آند. در این خصوص ضمن بررسی تصادفات، از روش ساده قبل – بعد و روش بیزین تجربی جهت ارزیابی ایمنی بهره گرفته شده است. استفاده از متدولوژی بیزین تجربی، نشان داد که جایگزینی تقاطع چراغ‌دار با دوربرگردان‌ها سبب افزایش 4٪ در تعداد تصادفات گردیده است. نتایج در رابطه با هندسه دوربرگردان نشان می‌دهد که به طور متوسط؛ 10٪ افزاش در عرض بازشدگی، شعاع جزیره پروانه و فاصله از تقاطع (طول تداخل) به ترتیب سبب 7/12، 7/37 و 4/2 درصد کاهش در تعداد تصادفات جلو – پهلو می‌شود و 105 افزاش در عرض خط 20٪ کاهش در تعداد تصادفات کل را منجر می‌شود.

Keywords:

تقاطع چراغ‌دار , دوربرگردان , تحلیل ایمنی , بیزین تجربی , مدل‌سازی تصادف