بکارگیری روشهای تحلیل خطی با محوریت GIS به منظور پیشگیری از تصادفات ترافیکی (مطالعه موردی: شبک خیابان‌های شهر مشهد)

امروزه تکنولوژی سیستم های اطلاعات جغرافیایی ابزار مفیدی به منظور بررسی و تحلیل داده‌های تصادفات برای شناسایی نقاط حادثه‌خیز هستند. تحلیل تصادفات به منظور تعیین مکان‌های با نرخ بالای حادثه و ایمنی پایین انجام می‌گیرد تا با ارائه راهکارهایی به ارتقای ایمنی این مکان های اقدام گردد. در این تحقیق با استفاده از روش‌های تحلیل خطی و با محوریت داده‌های مبتنی بر سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی سعی در تعیین نقاط حادثه خیز ترافیکی شهر مشهد گردید. تحلیل نقاط حادثه‌خیز یک روش علمی است اما مطالعه از نقطه نظر تعیین نواحی ریسک‌پذیر، دسته‌بندی و توضیح آن‌ها روی نقشه‌هایی با پارامترهای تصادف متفاوت با تحقیقات پیشین متفاوت است هدف همکاری با دیگر روش‌های تحلیل نقاط حادثه خیز بااستفاده از روش‌های آماری نیست، بلکه تعیین نقاطی با بالاترین پتانسیل حادثه‌خیزی و به منظور استفاده از پارامترهای متفاوت از قبیل تعداد تلفات و خسارات و تعداد تصادفات تنها با خسارات مالی بکار می‌روند. علاوه بر این عدم استفاده از روش‌های کلاسیک، بخش های حادثه‌خیز راه‌ها را به قطعات 1 کیلومتری براساس رتبه‌بندی آن‌ها تقسیم می‌نماید و از این رو تشریح موضوعی آن ها را از دیگران تمایز می‌دهد. در کنار بررسی نقاط حادثه‌خیز براساس آرشیو داده‌های تصادفات، نقاط حادثه خیز محتمل تشریح شده و نقاط با پتانسیل های بالای حادثه‌خیزی تعیین گردید که می‌تواند به پیش‌بینی حوادث آتی کمک نماید. هدف اصلی این تحقیق تأکید بر اهمیت استفاده از معیارها؛ به غیر از تعداد کلی تصادفات به منظور تشریح مکان‌های حادثه‌خیز و ایجاد مدلی برحسب شدت و تنوع تصادف است. انتظار می‌رود که نتایح حاصله از این تحقیق به ایجاد راهکارایی برای ارتقای ایمنی این مکان ها در شهر مشهد کمک نماید.

Keywords:

تحلیل خطی , سیستم اطلاعات جغرافیایی , تصادف ترافیکی , نقاط حادثهخیز , نقطه حادثه‌خیز محتمل