تخمین فراوانی تصادفات در نواحی شهری با استفاده از سیستم استنتاج عصبی - فازی انطباقی: مطالعه موردی شهر مشهد

شناسایی عوامل موثر در وقوع تصادفات و به تبع آن، پیش‌بینی تعداد تصادفات می‌تواند کمک شایانی به برنامه‌ریزان شهری، سیاست‌گذاران و متخصصان وادی حمل و نقل در ارزیابی پروژه‌های حمل و نقلی نماید و نقش بی‌دلیلی در تدوین برنامه‌ریزی‌های آتی شهری ایفا کند. در راستای نیل به این هدف، تلاش های قابل توجهی درجند دهه اخیر جهت بررسی رابطه بین تصادفات و عوامل دخیل در آن‌ها صورت پذیرفته است و پیرو این تلاش هاع مدل‌های «تخمین تعداد تصادفات» گوناگونی ارائه شده است. در این میان، در سال‌های اخیر، باتجلی شبکه‌های عصبی مصنوعی، تونایی این ابزار برای تخمین تعداد تصادفات مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. در ادامه سیر این پژوهش‌ها، دراین مقاله سعی می‌شود که از قابلیت‌ها و مزایای «سیستم استنتاج عصبی – فازی انطباقی» ANFIS به عنوان یک تخمین‌گر غیر خطی توانمند برای برآورد تعداد تصادفات نواحی شهری استفاده گردید. بدین منظور در این پژوهش، از داده‌های هم‌فزون نواحی شهر مشهد جهت پرداخت و اعتبارسنجی مدل ارائه شده ، بهره برده شده است. و در نهایت، نتایج به دست آمده از این مدل با نتایج حاصل از مدلی مبتنی بر شبکه‌های عصبی مصنوعی مقایسه گردیده است. نتایج این مقایسه، بیانگر توانایی «سیستم استنتاج عصبی – فازی انطباقی» و برتری آن نسبت به شبکه‌های عصبی مصنوعی در تخمین تعداد تصادفات نواحی شهری است.

Keywords:

سیستم استنتاج عصبی , فازهای انطباقی , ایمنی راه , تخمین فراوانی تصادفات