کاربرد نظریه قابلبت اعتماد در ارزیابی تأثیرپذیری ایمنی قوس‌هایافقی در جاده‌های برون‌شهری نسبت به میزان اعمال بر بلندی

به طور کلی، استانداردای طراحی هندسی قوس‌های افقی، بر پایه قضاوت‌های مهندسی و روابط منطقی به دست آمده است. این در حالی است که، به منظور بهبود ایمنی در قوس‌های افقی و کاهش هزینه تصادفات، در بسیاری ازموارد، هندسه قوس با توجه به رابطه موجود بین اجزاء طرح هندسی و آمار تصادفات، اصلاح می‌شود که البته این امر نیز مستلزم تحمیل هزینه‌های گزاف مالی و جانی ناشی از تصادفات می‌باشد. در راستای به حداقل رساندن این هزینه‌ها، لازم است پیش از احداث قوس‌های افقی، رویکردهای پیش‌گیرانه‌ای در مرحله طراحی هندسی قوس‌های افقی ارائه شود. معمولاً در قوس‌های افقی، برای تأمین ایمنی و راحتی حرکت خودرو، با توجه به سرعت طرح راه، از تغییر شیب عرضی سواره‌رو استفاده شده که در اصلاح فنی به اعمال بر بلندی (دور) در قوس افقی شناخته می‌شود که به دلیل اختلاف بین سرعت‌های عملکردی و طراحی، تعیین حاشیه امنیت ناشی از اعمال بر بلندی در قوس‌های افقی حائز اهمیت می‌باشد. در این مقاله، با بهره‌گیری از مفهوم شاخص قابلیت اعتماد که نشان‌دهنده حاشیه امنیت می‌باشد،‌ضمن ارائه روشی نوین برای تعیین حاشیه امنیت قوس‌های افقی پیش از احداث آن‌ها، با مطالعه موردی قوس‌های افقی اجرا شده در جاده‌های ایران، نحوه تأثیرگذاری میزان بر بلندی قوس در حاشیه ایمنی آن‌ها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از این بررسی‌ها نشان داد که در مقایسه با سرعت رانندگی، شعاع قوس افقی و مقاومت اصطکاکی، متغیر بر بلندی در قوس افقی کمترین تأثیر را در احتمال شکست طرح داد.

Keywords:

شاخص قابلیت اعتماد , قوس افقی , سرعت عملکردی , بر بلندی (دور) , شعاع