مرتضی حسین صباغیان - کارشناس ارشد راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
حسن ذوقی - استادیار دانشکده عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
محمدرضا نیرومند - کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی اصفهان
عبدالصادق بقال نژاد - کارشناس ارشد راه و ترابری, دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

رعایت اصول و قواعد آئین‌نامه‌های ایمنی راه در هنگام جانمایی و نصب تأسیسات ایمنی همواره به عنوان یکی از تأثیرگذارترین اقدامات در تأمین ایمنی بهره‌برداران راه مطرح بوده است. متأسفانه امروز در جاده‌های کشور ناهمگونی بسیاری در انتخاب نوع تأسیسات ایمنی و توجه به شاخص‌های میدانی راه وجود دارد که این امر باعث بحرانی شدن وضعیت این نواحی از نظر شدت سوانح جاده‌ای شده است چنان‌که براساس بانک اطلاعاتی مرکز مدیریت راه‌های استان تهران، بیشترین نواقص در میان لیست نقاط حادثه خیز به قسمت حاشیه راه بر می‌گردد. در گزارش‌های (RSAR) نیز غیر بخشنده بودن راه در این نواحی، عامل اصلی مرگ و میر در سوانح جاده‌ای خروج از راه مطرح شده است. در این مقاله با معرفی نقش فاکتور اصلاحی تصادف (CMF) به عنوان شاخص ارزیابی ایمنی در فرآیند بازرسی ایمنی راه گامی در جهت دستیابی به یک ابزار بومی برای بازرسی مستمر وضعیت ایمنی راههای کشور عزیزمان ایران برداشته شده است که با مطالعه موردی بزرگاه فیروز کوه – گدوک یک معادله پلی نومیال از رابطه میان شاخص CMF و چگالی قسمت‌های محافظ نشده حاشیه (UT) به عنوان یکی از پارامترهای مؤثر در ایمنی حاشیه راه‌ها ارائه شده است.

ایمنی، فاکتور اصلاحی تصادف، حاشیه راه، مدلسازی