محمدرضا قاسمی - عضو هیئت علمی مدعو دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان

تصادفات رانندگی به عنوان یک نقص در سیستم حمل و نقل، از جمله پدیدههایی است که با رشد شتابان شهری در حال فزونی و افزایش است. حوادث ترافیکی به عنوان دومین عامل مرگ و میر در کشورهای در حال پیشرفت خسارات جبران‌ناپذیری بر بدنه اقتصادی جامعه وارد می‌سازد. در کشور ما نیز پدیده تصادفات رانندگی طی سال‌های اخیر افزایش یافته و به یکی از معضلات شهری خصوصاً در کلان‌ شهرهای چون شهر شیراز تبدیل گشته است. این تحقیثق که در رد توصیفی – تحلیلی قرار می‌گیرد، سعی دارد از طریق تحقیقات کاربردی، تأثیر عومل محیطی و کالبدی در وقوع تصادفات رانندگی را مورد بررسی قرار دهد. برای این منظور ابتدا به تعیین نقاط نقاط حادثه‌خیز که در آن‌ها فراوانی تصادف از حد معینی فراتر است پرداخته، و سپس متغیرهای در نظر گرفته شده (توزیع فضایی، کاربری و تراکم ساختمانی) را در مجاورت این نقاط مورد بررسی قرار می‌گیرد. شناخت نقاط حادثه‌خیز از طریق آمار و اطلاعات ارائه شده از سوی سازمان‌ها و ارگان‌های مربوطه صورت پذیرفته و ابزار شناخت کاربری‌ها و تراکم‌ها، تکمیل فرم‌های براشت اطلاعات کالبدی بر اساس نقشه‌های پایه شهری می‌باشد. تجزیه و تحلیل اطلاعات برای شناخت توزیع فضایی مکان تصادفات رانندگی، سطوح کاربری و میزان تراکم‌ها از طریق نرم‌افزار ARCGIS و آنالی همبستگی بین تعداد تصادفات رانندگی و عوامل محیطی یاد شده از طریق نرم‌افزار SPSS صورت می‌پذیرد. نتایح تحقیق نشان‌دهنده آن است که کاهش فاصله از مرکز شهر و هم‌چنین افزایش سطح کاربری و میزان تراکم‌های مربوط به امور کار و فعالیت و اوقات فراغت، موجب افزایش تعداد تصادفات رانندگی می‌گردد.

تصادفات رانندگی، محور حادثه‌خیز، توزیع فضایی، کاربری، تراکم ساختمانی، شهر شیراز