مطالعه امکان سنجی استفاده از سامانه دوچرخه در ایستگاه ها ، سکوی مسافری و واگن‌های قطار در شبکه ریلی متروی تهران با استفاده از روش SWOT

یکی از پیامدهای گسترش شهرنشینی، ترافیک و افزایش میزان انتشار انواع آلودگی‌های زیست محیطی است که جنبه‌های مختلف زندگی شهروندان را از خود متأثر ساخته است. از این رو به منظور کاهش بار ترافیک و آلودگی، یکی از شاخص‌های مهم توسعه پایدار در جوامع شهری بهبود وضعیت حمل ونقل عمومی است. در میان روش‌های مختلف حمل و نقل عمومی در شهرها، ترکیب سامانه‌های غیر موتوری از جمله دوچرخه و سیستم مترو به لحاظ صرفه‌جویی در مصرف سوخت ووقت شهروناان و نیز امکان‌پذیر نمودن جابجایی انبوه مسافران، در طی سالهای اخیر نقش مهمی در تحقق این اهداف ایفاء نموده است. این روش از طریق پوشش و اتصال مناطق مسکونی، مراکز خدماتی، صنعتی و تجاری به شبکه مترو تسهیل آمد و شد دوچرخه در ایستگاه و واگن‌های قطار، زمینه لازم را جهت بهبود فرهنگ ترافیک، کاهش آلودگی هوا و ارتقاء سطح سلامت شهروندان ایجاد می‌نماید. این مقاله به مطالعه و بررسی امکان استفاده از دوچرخه در شبکه ریلی، ایستگاه‌ها، سکوها و واگن‌های مترو در کلانشهر تهران می‌پردازد و هدف ان بررسی امکان استفاده از هدفمند دوچرخه و مترو برای کمک به بهبود مدیریت ترافیک در شهر تهران است که علاوه بر جلوگیری از اتلاف وقت مسافران امکان استفاده بهینه از ظرفیت مترو در حوزه حمل و نقل عمومی شهر تهران را فراهم نمی‌نماید.

Keywords:

حمل و نقل انسان محور , دوچرخه , SWOT ایستگاه مترو , واگن قطار