اجرای سیستم دوچرخه‌سواری به منظور بهبود شرایط فردی،اجتماعی، ترافیکی و زیست محیطی شهر و شهروندان

امروزه، ترافیک وسایل نقلیه موتوری در جهان به ویژه در کشورهای در حال توسعه رو به رشد است. در ترکیب با زیرساخت‌های انبوه و توسعه کلان، این امر به سلامت مردم آسیب‌زده و خطرات معابر را نیز افزایش داده است. دیگر جریان ترافیک روان نیست و به دلیل افزایش هرساله ازدحام، وقت زیادی از دست می‌رود. سرمایه‌گذاری بر روی حمل و نقل عمومی و با نیروی انسانی یا بسیار کم است یا اصلاً وجود ندارد. در مقایسه با اتومبیل، دوچرخه وسیله‌ای ارزان و کم هزینه است و با در نظر گرفتن معضلات پشت میزنشینی در جوامع امروزی موجب تحرک بدنی در نتیجه سلامتی بیشتر و تسهیل در جابهجایی بدون الوده کردن محیط زیست (از هر نظر)‌می‌شود. در این مقاله با معرفی و بررسی اثرات گسترش سیستم دوچرخه‌سواری بر سلامت فردو اجتماع و هم‌چنین اثرات مثبت بر ترافیک شهر و بهبود شرایط زیست محیطی، سعی بر تفسیر بهتر این سیستم برای مسئولان ترافیکی شهرها را داریم. اجرای سیستم دوچرخه‌سواری به گروه‌های سنی جمعیت در شهرها ،شرایط اقلیمی و جوی، شرایط توپوگرافی شهر و مسافت طی شده در سفرهای شهروندان بستگی دار. استفاده از دوچرخه‌معمولاً جایگزین سفرهای زیر 4 کیلومتر مسافت می‌شود. در این مقاله ، اگر 20 درصد از سفرهای زیر 4 کیلومتر با دوچرخه انجام شود. 9/18 درصد تأخیر ، 26/8 درصد مصرف بنزین و 45/8 درصد آلاینده‌ی CO نسبت به شبکه پایه رو به بهبود است.

Keywords:

دوچرخه سواری , ترافیک , محیط زیست , مدل های تقاضا , سفر. شبیه سازی