بررسی تأثیر سیاست های قیمت گذاری تراکم و بهبود ناوگان اتوبوس رانیبر رفتار انتخاب وسیله ی شاغلین محدوده زوج-فرد تهران

به عنوان یکی از راهکارهای عملی برای کاهش هزینه‌های تراکم ترافیک در شهرها و استفاده‌ی کاراتر از زیرساخت‌های حمل و نقل، سیاست‌های مدیریت تقاضای حمل و نقل مورد توجه قرار گرفته اند. در این پژوهش، سیاست قیمت‌گذاری تراکم با طرح ناحیه – مبنا و با عوارض متغیر نسبت به وقت روز، به عنوان سیاست مدیریتی دفعی و بهبود ناوگان اتوبوسرانی از طریق اعمال دو سیاست کاهش زمان سفر با اتوبوس و کاهش فاصله ی ایستگاه اتوبوس تا محل کار به عنوان سیاست‌های تشویقی مورد بررسی قرار گرفتند. سیاست‌های مورد نظر در قالب پرسش‌نامه‌ای حاوی سؤالات رجحان بیان شده به 231 نفر از شاغلین محدوده زوج – فرد شهر تهران ارائه شدهاست. اثرات اصلی و همین‌طور اثرات اندرکنشی دوطرفه‌ی سیاست‌ای مورد نظر، توسط مدل لوجیت چندگانه انتخاب وسیله سفر بررسی شد. این مدل نشان می‌دهد سیاست‌قیت‌گذاری تا محل کار اعمال شود، بیشترین تأثیر را بر کاهش احتمال انتخاب خودروی شخصی در این ساعات دارد. هم‌چنین سیاست کاهش زمان سفر اتوبوس در صورتی که به صورت تک سیاست اعمال شود بیشترین تأثیر را در افزایش احتمال انتخاب اتوبوس دارد. (31٪)

Keywords:

قیمت گذاری تراکم , بهبود ناوگان اتوبوس رانی , انتخاب وسیله سفر , آزمایش رجحانبیان شده