مقایسه ی متدولوژی تعیین سطح خدمت قطعه های تداخلی دو طرفه در(HCM) ویرایش های 2000 و 2010 راهنمای ظرفیت راه ها(مطالعه ی موردی: نواحی تداخلی دوربرگردان ستاری - شمال بلوار فردوس)

تداخل از برخورد دو یا چند جریان ترافیک هم‌جهت در امتداد مشخصی از قطعه‌های آزادراهی یا بزرگاهی به وجود می‌آید. ساختار هندسی و تقاضای جریان عبوری (جریان تداخلی و غیر تداخلی) از قطعه‌ی تداخلی، حدود تغییرات سرعت و شدت تعویض خط وسایل نقلیه را نسبت به قطعه‌‌ی مبنا تعیین نموده و این تغییرات می‌توانند عاملی بالقوه در افت کیفی پارامترهای عملکردی و کاهش سطح ایمنی عبور در قطعه‌ی مذکور محسوب شوند. بدیهی است عملکرد نامناسب قطعه‌ی تداخلی، عملکرد قطعه‌‌های تأثیراز آن تحت‌الشعاع قرار داده و منجر به کاهش مطلوبیت تردد در امتداد محور می‌گردد. از این رو تعیین سطح خدمت قطعه های تداخلی به عنوان معیاری در سنجش عملکردشان و در نگاهی کالن‌‌تر ارزیابی عملکردمحورهای در برگیرنده‌های آن‌ها ، امری ضروری است. در این مقاله مقایسه‌ی متدولوژی تعیین سطح خدمت «قطعه‌های تداخلی دو طرفه» که بیشترین میزان آشفتگی جریان را نسبت به سایر انواع قطعه‌های تداخلی به همراه دارند. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد در ویرایش2010 راهنمای ظرفیت راه‌ها وابستگی فرآیند تخمین سرعت به جزییات بیشتری جریان عبوری از قطعه‌ی تداخلی (همچون تعویض خط وسایل نقلیه) منجر به ارائه‌ی مقادیری واقع بینانه‌تر نسبت به ویرایش 2000 این راهنما شده و لذا تعین حدود چگالی و نهایتاً سطح خدمت، با تکیه بر متدولوژی پیشنهادی ویرایش 2010 از قابلیت اطمینان بالاتری برخوردار خواهد بود.

Keywords:

تداخل , قطعه ی تداخلی دو طرفه , شدت تعویض خط , سطح خدمت