مطالعه و بررسی اثر پارامترهای مختلف بر کارایی حذف و بازیابی فلزات سنگین از پساب‌های صنعتی به روش کمپلکس– اولترافیلتراسیون

برتری‌های جداسازی غشایی در چند دهه‌ی اخیر، آن را جایگزین مناسبی برای روش‌های رایج و سنتی ساخته است. هزینه سرمایه گذاری اولیه‌ی اندک، کم بودن مصرف انرژی، انعطاف پذیری زیاد و ... باعث شده که تحقیقات بسیار زیادی در این زمینه انجام شود. حجم بالای تولید پساب‌های صنعتی حاوی فلزات سنگین سبب شد که فناوری جداسازی غشایی به سمت تصفیه‌ی این پساب‌ها کشیده شود. کمپلکس- اولترافیلتراسیون روش نوین تصفیه‌ی پساب می‌باشد که اساس آن، تشکیل کمپلکس میان یک فلز و عامل کمپلکس کننده است. پلیمرها گاهی نقش این عامل را بازی می کنند. این روش عموماً طی دو مرحله انجام می‌شود: جداسازی یون های فلزی با افزودن عامل به پساب و مرحله‌ی دوم احیاء پلیمر. پارامترهایی مثل غلظت پلیمر، غلظت فلز، فشار وpH بر جداسازی یون‌ها تأثیرگذار است که مهم‌ترین آن pH می‌باشد و اساس تشکیل و یا تخریب ساختار کمپلکس است. لذا می توان نتیجه گرفت که با انتخاب عامل کمپلکس کننده‌ی مناسب می توان دفع یون‌های فلزی را به میزان بسیارزیادی ارتقاء بخشید.

Keywords:

حذف فلزات سنگین , جداسازی غشائی , کمپلکس- اولترافیلتراسیون , عامل کمپلکس کننده