افزایش کارایی مصرف انرژی در بخش کشاورزی در راستای کاهشانتشار گازهای گلخانهای

پیشرفت کشاورزی در قرن گذشته که حاصل تلاش چندین نسل از کشاورزان، پژوهشگران و سیاستگزاران بوده، هر چند باعث افزایش عملکرد محصولات مختلف شده، اما باعث وابستگی سیستم‌های تولیدی کشاورزی به مصرف بیش از پیش انرژی‌های ورودی خارجی شده است. کشاورزی یک فرآیند تبدیل انرژی است. استفاده موثر از انرژی در بخش کشاورزی نقش اساسی در پایداری تولید، بهینه‌سازی اقتصادی سیستم، حفظ ذخایر سوخت‌های فسیلی و کاهش آلودگی را دارد. براساس مقیاس جهانی، کشاورزی در حدود 5 درصد از کل انرژی سوخت‌های فسیلی را مصرف می‌کند که این مقدار در عملیات مختلف زراعی از قبیل خاک‌ورزی (تهیه بستر)، کاشت بذر، کوددهی، مبارزه با آفات، آبیاری، برداشت و حمل و نقل از مزرعه به کارخانه جهت تحویل محصول، مصرف می‌شود. از آن‌جاییکه مصرف سوخت‌های فسیلی بیشترین تأثیر را در اتشار گازهای گلخانه‌ای به ویژه CO2 و در نتیجه گرمایش زمین دارد، از این رو صرفه‌جویی در مصرف سوخت و افزایش کارایی انرژی در طول عملیات اجرایی نه تنها باعث کاهش هزینه‌ها و حفظ منابع ملی می‌شود بلکه اثرات مخرب زیست محیطی و عوامل گرم شدن جهانی و تغیر اقلیم را کاهش می‌دهد.

Keywords:

انرژی‌های ورودی , سوخت‌های فسیلیع گازهای گلخانه‌ای , گرمایش زمین , کارایی انرژی