شهروز صبوری نوجه دهی - مدرس دانشگاه و دانشجوی دکترای مدیریت کارافرینی دانشگاه آزاد قزوین

بخش اعظمی از زندگی ما را هیجان ها تشکیل می دهند. حضور مستقیم و غیر مستقیم هیجان ها را می توان در تارک قله های استدلال، عقلانیت و براهین عقلانی مشاهده کرد. بی اعتنایی نسبت به هیجان ها، عدم مدیریت آنها و مسامحه و غفلت در بیان آنها می تواند هزینه های گزافی را برای انسان به دنبال داشته باشد. مدیران خوب و تاثیر گذار باید توانائی مدیریت هیجان خودشان را نیز داشته باشند، تا کارمندان بتوانند به آنها اعتماد کنند و احساس خوبی از کار با آنها داشته باشند و مطمئن باشند که تحت نظر مدیر مربوط که دارای هوش هیجانی بالایی میباشد میتوانند بحران های رخ داده را به طور مناسب مدیریت کنند. به طور خلاصه، مدیرانی که کارمندان با آنها می مانند کسانی هستند که هوش هیجانی مدیریت می کنند. براساس بخشی از نتایج تحقیقات گلسن(1998) باران(1999) فورگاس(2001) بارتون(2007) تاجیک(1384) و بیرودیان(1385 ) به این موضوع اشاره شده که توانایی مدیریت بحران نیازمند تسلط بر رفتار و کنترل احساسات است تا در زمان ایجاد بحران که سرعت عمل و اتخاذ تصمیم صحیح از ارکان اصلی برخورد با آن است، مدیران بتوانند حتی یک موقعیت تهدید آمیز را به یک فرصت تبدیل کنند. در نهایت ذکر این نکته لازم است که هوش هیجانی ارتباط تنگاتنگی با مدیریت بحران دارد که اکثر تحقیقات و مطالب بزرگان علوم روانشناسی و مدیریت نیز تائید کننده این مطلب است و هر شرکتی تمایل داشته باشد که خود را در برابر مشکلات و بحران های احتمالی بیمه نماید باید علاوه بر بهره هوشی افراد به هوش هیجانی آنها نیز توجه نموده و برای تقویت آن برنامه ریزی نماید.

هوش هیجانی، خودآگاهی، خودکنترلی، همدلی، مهارت های اجتماعی، خودانگیزی، بحران، مدیریت بحران