غلام غلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
رضاعلی بزرگی ماکرانی - کارشناسی ارشد مدیریت در سوانح طبیعی
رضا حبیبی ساروی - دانشجوی دکترا سلامت در بلایا و فوریت ها

دانش چگونگی برنامه‌ریزی برای مدیریت بحران بسیار مهم است. برنامه‌ریزی می‌تواند تفاوت‌هایی را در پیشگیری و کاهش اثر اثرات بحران، از جمله نجات جان انسان‌ها و حفاظت از اموال و کمک به بهبود سریع‌تر جامعه و جلوگیری از بروز یک فاجعه ایجاد کند. برنامه‌ریزی کاربری اراضی «علم تقسیم زمین و مکان برای کاربردها و مصارف مختلف زندگی» می‌باشد. برنامه‌ریزی برای کاربری زمین شهری، یعنی ساماندهی مکان و فضایی فعالیت‌ها و عملکردهای شهری براساس خواست‌ها و نیازهای جامعه شهری. این برنامه‌ریزی در عمل هسته‌ی اصلی برنامه‌ریزی شهری است و انواع استفاده از زمین را طبقه‌بندی و مکان‌یابی می‌کند. در این پژوهش با بررسی اصول برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری و اصول برنامه‌ریزی در مدیریت بحران و اثر آن در کاهش اثر سوانح به بررسی نقش برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری در مدیریت بحران شهرها پرداخته شده است. از این رو یافته‌های این مقاله مبین آن است که نقش برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری با توجه به ارتباط تنگاتنگ مدیریت بحران با بحث برنامه‌ریزی در فاز قبل و حین و پس از سانحه و همچنین اثر کاربری‌های موجود در شهرها در افزایش و کاهش اثر سوانح بسیار قابل توجه می‌باشد. امید است یافته‌های این پژوهش در امر برنامه‌ریزی در مدیریت بحران مورد استفاده قرار گیرد.

برنامه‌ریزی، کاربری اراضی، بحران، مدیریت بحران، شهر