سید مهدی سید شاه آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی شیمی و نفت ، دانشگاه صنعتی شریف
حسین ضیایی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی شیمی و نفت دانشگاه صنعتی شریف
پویا جمیل پناه - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه آزاد تهران شمال
امانج خردمند - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی شیمی و نفت دانشگاه صنعتی شریف

نانوالیاف به دلیل خواص منحصر به فردی که دارند توجه بسیاری از پژوهشگزان را در سالهای اخیر به خود جلب کرده اند در این پژوهش نانوالیاف پلی آکریلوتیتریل با استافده از دی متیل فرمامید به عنوان حلال با روش الکتروریسی تولید شد و اثر غلظت محلول اختلاف پتانسیل و نرخ تغذیه بر قطر و مورفولوژی نانو الیاف پلی آکریلونیتریل مورد بررسی قرار گرفت و همچنین حدالقل غلظت مورد نیاز برای تولید نانوالیاف بدون مهره تعیین گردید بررسی مورفولوژی و قطر نانوالیافت با کمک عکس های میکروسکوپ الکترونی روبشی صورت گرفت مشاهدات نشان داد که قطر متوسط نانو الیاف به طور قابل توجهی با افزایش غلظت محلول پلیمری افزایش می یابد با افزایش غلظت محلول از 5 به 21 درصد وزنی قطر متوسط از 86 به 812 نانومتر افزایش یافت با افزایش اختلاف پتانسیل از 15 به 25 کیلوولت قطر متوسط از 342 به 238 نانومتر کاهش یافت و با فازایش بیشتر آن تا 30KV قطر متوسط به مقدار 254 نانومتر افزایش پیدا کرد همچنین با افزایش نرخ تغذیه از 1.5ml/h به 2.5ml/h قطر متوسط نانو الیاف از 298 به 357 نانومتر افزایش یافت حداثل غلظت مورد نیاز برای تولید نانو الیاف پلی آکریلونیتریل بدون مهره برابر با 9 درصد وزنی به دست آمد و مشاهده شد که افزایش غلظت محلول اثر قابل توجهی بر تغییر مورفولوژی نانو الیاف از حالت مهره دار به حالت بدون دارد در حالیکه تغییرات اختلاف پتانسیل و نرخ تغذیه اثر چندانی بر تشکیل مهره بر روی نانوالیاف نداشت.

الکتروریسی ، پلی آکریلونیتریل ، دی متیل فرمامید، مروفولوژی ، نانو الیاف