اثرات سطوح مختلف لیزین و پیریدوکسین بر آنالیز تقریبی و کیفیت گوشت ران جوجه-های گوشتی تحت تنش گرمایی

450 قطعه جوجه یک روزه راس در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 برای بررسی افزودن سطوح مختلف لیزین (90، 100 و 110 درصد سطح احتیاجات راس) و پیریدوکسین (3، 6 و 9 کیلیوگرم در کیلوگرم) بر آنالیز تقریبی و کیفیت گوشت ران جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد که سطوح مختلف لیزین پیریدوکسیناثر معنی‌‌داری بر ماده خشک DM پروتئین خام PH,(CP) و عصاره اتری نمونه‌های گوشتی نداشت (P>0/05) هیچ‌یک از سطوح لیزین و پیردیدوکسین اثری بر مقدار خاکستر گوشت ران نداشت (P>0/05) اما اثر متقابل بین لیزین و پیریدوکسین بر خاکستر معنی‌دار بود. (P<0/05) و در پایین‌ترین سطح لیزین (90 درصد احتیاجات راس)، مقدار خاکستر با افزایش سطح پیردوکسین به 9 میلی‌گرم در کیلوگرم ، کاهش یافت در حالی که این تغییر در سطوح بالاتر لیزین مشاهده نشد. اگرچه تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای مختلف برای مقدار مالون‌دی آلدئید گوشت مشاهده نشد اما با افزایش سطح پیریدوکسین در سطح پایین و متوسط لیزین (90 و 100 درصد احتیاجات راس) مقدار مالون‌دی آلدئید گوشت شدند. (P>0/05) هم‌چنین افزایش سطح پیریدوکسین در بالاترین سطح لیزین تأثیری بر میزان مالون‌دی‌آلدئید گوشت نداشت. شاخص‌‌های مختلف رنگ گوشت (b,a,L) در هیچ‌یک از سطوح آزمایش معنی‌دار نبود. (P>0/05).

Keywords:

آنالیز تقریبی , پیریدوکسین , تنش گرمایی , جوجههای گوشتی , کیفیت گوشت , لیزین