مجید محبی - کارشناس ارشد نرم افزار، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه شهید بهشتی ، تهران
اسلام ناظمی - استادیار،دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

کنترل و به حداقل رساندن پیچیدگی در ساختار نرم افزار از مهم ترین هدف هر پارادایم توسعه نرم افزار است که این امر با توسعه نرم افزار مبتنی بر مولفه و بخصوص ظهور سیستم هایی با مقیاس بزرگ ضروری به نظر می رسد. از آنجا که کارهای انجام شده برای کاهش پیچیدگی متکی به کد مولفه ها می باشد، از این رو، برای سیستم هایی با مقیاس بزرگ کارایی ندارد. در این مقاله، یک معیار پیچیدگی بین مولفه های سامانه های مقیاس بزرگ ارائه شده است تا یک جنبه مهمی از پیچیدگی این نوع سیستم های مبتنی بر مولفه را به صورت کمی درآورد. از مفاهیم نظری گراف برای نمایش تعاملات میان مولفه های نرم افزاری و محاسبه ی پیچیدگی استفاده شده است. معیار پیشنهاد شده در مطالعه موردی ، بکار گرفته شده و نتایج راضی کننده ای را بدست می دهد. معیار پیشنهادی کمک خواهد کرد تا با بررسی پیچیدگی میان مولفه ها در ساختار سیستم های مقیاس بزرگ، ساختاری با پیچیدگی کمتر در تعاملات بین مولفه های سیستم، انتخاب گردد و با جایگزینی آن بهبود روابط بین مولفه ها در سیستم های بزرگ بدست آید.

سیستم های بزرگ، سیستم های مبتنی بر مولفه، واسط مولفه، معیار پیچیدگی