تحسین رحمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد بوم شناسی آبزیان دانشگاه تهران
مرضیه عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد بوم شناسی آبزیان دانشگاه گیلان

دریاچه های کوچک به دلیل حجم کم آب و شرایط هیدرولوژیکی که اغلب ناپایدار است بیشتر تحت تاثیر فشارهای انسانی مانند افزایش فسفر، نیتروژن، اسیدی شدن و یا تغییرات اقلیمی قرار خواهند گرفت. یکی از دریاچه های کوچک آب شیرین موجود در ایران دریاچه زریبار می باشد که در استان کردستان واقع شده و از اهمیت فرهنگی – اقتصادی و اکولوژیکی بالایی برخوردار است. انواع آلاینده های ناشی از فعالیت انسانی به طور متمرکز یا غیرمتمرکز وارد دریاچه شده و وضعیت اکولوژیکی دریاچه را کاملاً دگرگون کرده است. مهمترین عامل آلودگی ساخت مصنوعات بشری به منظور افزایش سطح آب دریاچه و ورود فاضلابهای جوامع روستایی و در کل فعالیتهای انسانی است. از جمله پیامدهای ناشی از ورود این آلاینده ها افزایش مواد مغذی و در نهایت یوتروفی شدن دریاچه می باشد. یوتروفیکاسیون سبب تغییر در جامعه فیتوپلانکتونی دریاچه و غالبیت یافتن گونه های سیانوباکتری مضر، افزایش پیشروی نیزارهای اطراف دریاچه به داخل هسته ی آبی آن و در نهایت کاهش طول عمر دریاچه زریبار می گردد. به منظور کاهش یوتروفی این دریاچه باید ساختمان سازه های آبی دریاچه بازنگری شده و ورود فاضلاب به داخل آن محدود گردد.

دریاچه زریبار، فعالیت انسانی، یوتروفیکاسیون، فیتوپلانکتون