فروغ میرزاعلی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه یزد

گردشگری، صنعت یا پدیدهای است که فعالیتهای متعدد و متنوعی را دربرگرفته و از نظر تاثیر بر محیطزیست و اجزای تشکیل دهنده آن حائز اهمیت میباشد. اگر گردشگری، بدون اثرات سوء و آسیب به محیط باشد، گردشگری پایدار نامیده میشود که بی شک نقش مؤثری در اشتغال، ایجاد وحدت میان قومیتها و عدالت اجتماعی، ارتقاء سطح زندگی، حفظ تعادل طبیعی زیستبوم و جلب مشارکت افراد بومی و... را ایفا مینماید. بطور کلی توسعه پایدار شهر مرهون توسعه تعاملات پایدار، ارزنده و نظام وار انسان با انسان و انسان با محیط می باشد که نتیجه آن تعاملاتیست که بر اثر آن در طول زمان، شهر از نظر زیست محیطی قابل سکونت، ازنظر اقتصادی با دوام، از نظر اجتماعی همبسته و از نظر کالبدی زیبا و دیدنی میگردد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر گردشگری و توریسم بر توسعه پایدار شهری و معماری و ارائه راهکارهایی در جهت بهبود و گسترش این صنعت، همانند روستاهای جنگلی ترکیه و جزیره ی ونادو و بودونگو و دریاچه ارومیه، بمنظور توسعه پایدار شهری در شهرهای ایرانی و اسلامی می باشد که با روش توصیفی- تحلیلی برآنست تا ضرورت توجه به مبانی و اصول توسعه پایدار را در برنامه ریزی های شهری مورد بررسی قرار داده و چالشهایی که برنامه ریزان شهری جهت دستیابی به توسعه پایدار شهری با آن مواجهند را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. نتایج حاکی از مطالعات نشان میدهد که توجه و بسترسازی برای تحقق ابعاد و جنبه های گردشگری پایدار، ضمن ایجاد اشتغال و درآمد برای گروههای مختلف جامعه شهری، منجر به گسترش امکانات و زیرساخت ها، گسترش سرمایه گذاریهای اجتماعی- اقتصادی، تنوع اشتغال، کاهش مشکلات و معضلات شهری، مشارکت شهروندان، افزایش آگاهیهای عمومی، سهولت انجام کارها و نظایر آن شده است.

گردشگری پایدار، معماری، اقتصاد، فرهنگ، فضای شهری، توسعه پایدار شهری