سکونتگاههای غیررسمی در اراضی حریم شهرها و راهکارهای تعدیل آن

اسکان غیررسمی به عنوان نمودی از نابرابری های منطقه ای و تمرکز رشد منحصر در مناطق ویژه شهری چون کلان شهرها و فقدان سلسله مراتب در نظام شهری و سکونتگاهی و در نتیجه وجود فاصله و شکاف بین مناطق مختلف (شهری و روستایی) است، که به دلایل مختلفی به ویژه در حریم شهرها اتفاق می افتد. در اثر جریان توسعه ی شهری در ایران طی سی سال گذشته باعث گردیده که جمعیت شهرنشین بالغ بر دو برابر گردد و عملا سرعت آن از ظرفیت و توانایی دولت و شهرداری ها در فراهم نمودن زیرساخت ها، ارائه ی خدمات و ایجاد اشتغال شهری فراتر رفته و مدیریت شهرها را با مشکل مواجه نموده است. در نتیجه به منظور مقابله با این موضوع و کمک به مدیریت بهتر شهرها بررسی سیر تکوینی و دلایل ایجاد پدیده اسکان غیر رسمی ضرورت یافته و حل این مشکل به خدمات رسانی بهتر به ساکنان شهری کمک خواهد نمود. روش تحقیق حاضر، توصیفی – تحلیلی و مبتنی به روش کمی و کیفی جغرافیایی است و هدف از این پژوهش شناسایی مفهوم اسکان غیررسمی و علل ایجاد این پدیده و دلایل استقرار مهاجران در حریم شهرها در قالب ارائه مدل تحلیلی صورت می گیرد. به منظور بهبود شرایط موجود راهکارهایی در جهت تعدیل مشکلات و ناهنجاری های این معضل ارائه می گردد.

Keywords:

اسکان غیررسمی , حریم شهری , قوانین و مقررات , مدل تحلیلی