فرانک سعیدی فرد - مدرس دانشگاه آبا
بهرنگ کلانتری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی تهران

تغییر بنیادهای شهرنشینی در دنیای صنعتی و فراصنعتی باعث دگرگونی در مفاهیم کار، سکونت و فراغت شده است و این سبب شده است که اوقات فراغت به یکی از ضرورت های حیاتی جوامع بشری تبدیل شود در این دوران جدید، نیاز به گذران مناسب اوقات فراغت از جمله نیازهای مهم ساکنان شهر به شمار می رود و از طرف دیگر اهمیت این موضوع باعث شده است که اوقات فراغت به عنوان یکی از مشغله های مهم برنامه ریزان و مدیران شهری بدل شود و برای این امر طراحی و برنامه ریزی لازم را انجام دهند. اوقات فراغت به طور کلی به زمانی اطلاق می گردد که فرد کلیه امور مقید کننده مربوط به کار، خواب و سایر نیازهای اولیه را انجام داده و فارغ از چنین قیودی است. به طوری که امروزه اوقات فراغت به عنوان یکی از محورهای مهم زندگی مطرح شده است و کیفیت گذران آن اهمیت بسیاری یافته است. برای انجام اوقات فراغت ما نیازمند فضاهای فراغتی در شهر هستیم. پاسخ گویی به نیازهای اجتماعی انسن و تامین این نیازها مستلزم وجود فضا و قرارگاه کالبدی است و فضاهای عمومی شهر ظرفیتی عظیم در پاسخ به این جنبه از نیازهای انسان در جوامع شهری محسوب می شوند توسعه و ایجاد فضاهای عمومی که شهروندان اوقات فراغت خود را در آن بگذرانند علاوه بر تامین رفاه و آسایش بیشتر شهروندان سبب هویت دهی و سرزندگی بیشتر شهر خواهد شد. در این پژوهش قصد داریم با روش توصیفی – تحلیلی به بررسی نظریات، دیدگاهها، کارکردها و اهداف اوقات فراغت و نقش فضاهای عمومی در کیفیت گذران اوقات فراغت شهروندان بپردازیم.

شهر، اوقات فراغت، فضا شهری، فضای عمومی، تعامل اجتماعی