نقش بستر کالبدی طرح در شکل گیری اثر معماری

بهبود کیفیت فیزیکی محیط باعث ارتقاء سطح زندگی افراد می گردد. در اینجا توجه به معماری شهر به عنوان بستر شهری مهم است. معماری با توجه به بستر و زمینه شهری در پی غنا بخشیدن به ارزش های محیطی است و نیز رویکردی است که معطوف به وحدت بخشیدن یک بنا در ارتباط با بافت پیرامون می باشد. ارمغان معماری زمینه گرا توجه به بستر طرح و سازگاری پروژه با بافت شهری پیرامون می باشد. در این راستا توجه به کل گرایی و عدم گسستگی بنا از زمینه و بستر کالدی طرح بسیار حائز اهمیت است. همگرایی معماری و شهرسازی موردی است که ما را در رسیدن به انسجام کالبدی یاری می رساند. توجه به اثر محیط و انتخاب مکان و رابطه ساختمان با محیط قطعا در عدم بروز آشفتگی و گسیختگی موثر است. تاکید بر رابطه دوسویه بین پروژه معماری و شهر، اصلی است که توجه به آن می تواند هدایت گر طراحان در این زمینه باشد. هدف این تحقیق را می توان به تبیین راهکارهایی برای ارتباط میان یک پروژه معماری و بافت شهری تخصیص داد. اهمیت این موضوع هنگامی روشن می شود که از پیامد چنین موضوعی آگاه باشیم. آنچه در اینجا به عنوان پیامد ذکر می شود. ایجاد یکپارچگی و انسجام در محیط است. این پژوهش استراتژی های طراحی معماری که با هدف سازگاری طرح معماری با بستر پروژه صورت گرفته است را در قالب بررسی نمونه های موردی در این زمینه را مورد بحث قرار می دهد. مفروضات تحقیق بر این اساس استوارند که، توجه به بستر کالبدی پیرامون طرح می تواند نقش موثری در شکل گیری اثر معماری داشته باشد و نیز، بستر کالبدی طرح به عنوان یکی از قیود بیرونی، همان جوهره منحصر به فردی است که محصول معماری را از سایر محصولات، متفاوت می کند. روش تحقیق استفاده شده در این مقاله کیفی و مبتنی بر مطالعه موردی می باشد و تکیه اصلی بر عملکرد اصولی و استخراج نتایج بر حسب موقعیت می باشد. سوال اصلی تحقیق در این پژوهش عبارت است از اینکه: بستر کالدی طرح چه تاثیری بر شکل گیری اثر معماری دارد؟

Keywords:

محیط پیرامون , معماری , بستر کالبدی , زمینه , عدم گسستگی