ئاکو ویسی - کارشناس ارشد مرمت از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تهران، ایران

ایرانیان برای ساختن گنبد از شیوه ای استفاده می کردند که قرنها در ایران رواج داشته و معماران زبردست ایرانی از یک سبک برای ایجاد گنبد بر روی قاعده مربعی شکل بهره برده اند. در معماری بیزانسی (اروپایی، رومی) اصولاً قاعده گنبد از پی دایره ای ساخته می شد با استفاده از قاعده دایره ای ساختن گنبد بسیار آسانتر بود ولی فضای دایره ای که در زیر گنبد ایجاد می شد فضای کمتر قابل استفاده ای بود. ایرانیها ترجیح می دادند گنبد را بر قاعده مربعی بنا کنند تا فضای زیر آن بیشتر قابل استفاده باشد و حاضر بودند برای به دست آوردن این فضا با دشواریهای بیشتری را در بنای گنبد روبرو شوند. استفاده ایرانیها از گوشواره حداقل تا 1800 سال سابقه دارد. در این مقاله تفاوت های گوشه سازی در گنبدهای آویخته و گوشه سازی سکنج مورد بررسی قرار می گیرد.

گوشه سازی سکنج، گنبدهای آویخته، معماران ایرانی، گوشه سازی طاسچه، فیلپوش