پاکزاد آزادخانی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، مدرس دانشگاه ایلام
فریبرز آزادخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبائی
کلثوم خلیلوند - دکتری مدیریت شهری، استادیار موسسه آموزشی باختر

توسعه پایدار شهری را می توان بهبود کیفیت زندگی در ساختار شهری دانست که بهبود کیفیت زیست محیطی را نیز به همراه دارد. به نحوی که محور اصلی توسعه پایدار در قرن حاضر امنیت انسانی تشکیل می دهد، توسعه انسانی پایدار را نیز به همراه می آورد که به شکل گیری سرمایه اجتماعی و ایجاد عدالت اجتماعی مدد می رساند. مفهوم پایداری در توسعه، با بستر سازی برای افزاییش رفاه شهروندی ممکن می شود که بهبود زیرساخت ها و مسکن شهری و توزیع متناسب عادلانه تسهیلات و خدمات شهری را به همراه دارد. که رفاه شهروندی را می توان محور اصلی توسعه پایدار شهری دانست که افزایش امنیت انسانی و رضایت مندی اجتماعی را امکان پذیر می سازد. این مقاله با هدف بررسی شهرها و پایداری زیست محیطی در جهان سوم با محوریت توسعه پایدار شهرها در کشورهای جهان سوم مسائل و مشکلات زیست محیطی و رویکردهای توسعه پایدار شهری و نقش برنامه ریزی شهری در شهرهای جهان سوم انجام گرفت. این مقاله با روش توصیف – کاربردی انجام گرفته، روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش، روش کتابخانه ای است. نتایج نشان می دهد شهر پایدار را می توان بستری برای رسیدن به اهداف پایدار دانست که رفاه شهروندان، اعاده حقوق شهروندی عدالت اجتماعی شهروندی و توسعه انسانی پایدار را به همراه دارد، بهبود کیفیت زیست محیطی و پراکنش بهینه خدمات و تسهیلات شهری را برای افزایش رضایت مندی اجتماعی ممکن می کند. ناکامی در مدیریت خوب زیربنای بسیاری از مشکلات محیطی در جهان سوم است.

توسعه پایدار، توسعه پایدار شهری، شهر پایدار، زیست محیط پایدار، کیفیت زیست محیطی