برنامه ریزی و ارتقاء کیفیت محیط زیست شهری با تاکید بر فضای سبز شهری (نمونه موردی منطقه ثامن شهر مشهد)

پیشرفت تکنولوژی و صنعتی شدن باعث افزایش آلودگی و تخریب شدید محیط زیست شهری گردیده و اثرات ناخوشایندی بر زندگی و جوامع شهری گذاشته است. کاربری فضای سبز شهری یکی از مهمترین ابزارهای برنامه ریزی در ارتقاء کیفیت محیط زیست و زندگی ساکنان شهر است. ایجاد فضاهای سبز به علت دارابودن نقش های عمده در افزایش کیفیت هوا، ایجاد تغییرات مثبت در اقلیم محیط های شهری و بالابردن کیفیت زیست محیطی شهرها امری ضروری است و ارزش های زیبایی شاختی این محیط ها را به نحو قابل توجهی افزایش می دهد. در این مقاله فضای سبز منطقه ثامن شهر مشهد با این نگاه مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس یافته های این تحقیق با توجه به جمعیت 32330، نفری منطقه ثامن شهر مشهد در سال 1385 و میزان فضای سبز آن که در همین سال معادل 40089، متر مربع می باشد، در مجموع سرانه فضای سبز آن حدود 2/1، متر مربع می باشد؛ که با استاندارد وزارت مسکن و شهرسازی که 12، مترمربع را پیشنهاد می دهد و با سرانه فضای سبز شهر مشهد در همین سال که معادل 1/5 مترمربع می باشد فاصله زیادی دارد. رهیافت های حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که منطقه ثامن برای رسیدن به میانگین سرانه شهر مشهد که برابر 1/5 متر مربع می باد به سطحی معادل 177815، متر مربع فضای سبز لازم داشته و برای رسیدن به استاندارد پیشنهادی وزارت مسکن و شهرسازی به سطحی معادل 387960، متر مربع فضای سبز لازم دارد.

Keywords:

فضای سبز , استانداردها و سرانه ها , منطقه ثامن , شهر مشهد