بررسی تحلیلی توزیع توسعه پایدار کاربری فضای سبز و ارائه الگوی بهینه (مطالعه موردی: شهر رشت)

انسان در تکاپوی و تقابل های زندگی شهری به ویژه افزایش روزافزون جمعیت و تراکم زیستی نیاز به ساعات فراغت و آرامش را بیش از پیش احساس کرده است. در زندگی صنعتی امروزه این نیاز بیشترین اثربخشی خود را در تماس با طبیعت بروز داده است که در محیط شهری همان فضای سبز شهری مدنظر است. در این پژوهش با استفاده از اطلاعات و داده ها در طرح های توسعه شهری رشت (طرح های جامع و تفضیلی) و منابع علمی معتبر و تخصصی به تحلیل و بررسی در مناطق شهر رشت به ارائه الگوی بهینه بر روی وضع موجود فضای سبز پرداخته و راه حل هایی جهت رفع کاستی های موجود و بهینه سازی محیط ارائه گردیده است که رعایت موارد ذکر شده است. در این تحقیق مسئله اصلی بررسی تحلیل توزیع کاربری فضای سبز با ارائه الگوی بهینه می باشد که با بررسی روند مبتنی بر تکنیک های متداول پژوهش راهکارهای لازم ارائه می گردد. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی – تحلیلی که در آن به ویژگی های فضایی – جغرافیایی – کالبدی شهر رشت پرداخته شده است. روش تحقیق انجام شده با تهیه پرسشنامه و نظرسنجی از مدیران شهری رشت توسط نرم افزار EXCEL و spss تحلیل گردیده است و نقشه های کاربری های فضای سبز با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به نمایش کشیده شده است. بررسی های انجام شده نشان می دهد که توزیع کاربری فضای سبز در مناطق شهر رشت با توزیع فضایی جمعیت نسبت مناسبی دارد و سرانه فضای سبز در مناطق شهر رشت از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست. در نهایت به ارائه راه حل ها و پیشنهادات پرداخته شده است.

Keywords:

فضای سبز , سرانه , بهینه سازی , نرم افزار GIS , شهر رشت